1.
Hedh një sy nga historia
Jam përëndi pëllazg, jam ilir
Si yje zbritëm nga qielli.
Nuk ka rracë më hyjnore
Këtë e dëshmon edhe dielli.
U bëmë zotër toke aty ku ramë
Zemër butë ashtu si ishim
Edhe të tjerëve vend u lamë.
Se zemërgjërësi
për armiq kishim Bukën,
mjaltën dhe mirësin.
2.
Për barkzbrazurit nuk kursyem
Por kur u ngopën këta gjarpinjë
Nxorren dhëmbët për të na rrëmbyer.
U derdh gjaku si lumej
Na pushtuan në tokën tonë
Edhe përënditë na i vranë
Por kur kuptuam ishte vonë.
Na ndanë na bënë copë-copë
Gjithçka kanë morën nga ne
Edhe lashtësinë me Zot
Na i prenë rrënjet nën dhe.
3.
Përëmditë nuk vritën kurrë
Na premtuan se do të flasin
Edhe deti e toka do të hapen vrullë
Se lashtësinë tonë dot nuk e vrasin
Ata u rritën ne u pakuam
Mizoritë nuk u ndalen kurre për ne
Në tym e flakë gjakun na e vluan
Por historinë e fshehem nën dhe
Gjarpinjëve bota iu beso.
4.
E për ne spati drejtësi
Se kush ishim njerzimi
harroi Ishim te lashtë sa toka,
ishim përëndi.
Hapi sytë se sot ka ardhur koha
Që të del çdo gjë në dritë.
Rrënjë tona i tregon toka
Nxjerrë nga dheu pëllazgo-ilirët.
