Unë nuk jam pjesë e grupit të vogël të të pafalemnderuesve shqiptar për të mirat e NATO-s për popullin tonë . E çmoj ndihmën botërore të të civilizuarve të cilët që në vitin 1999 na shkëputen përfundimisht nga vrima e zezë serbe. E çmoj dhe e falënderoj pafundësisht zgjimin e madh europian për shpëtimin e një pjese të popullit më të vjetër në Europë.
Unë nuk jam me ata që duan të na sjellin në grupin e turmave njerzore që udhëhiqen nga instinktet ; unë mendoj, unë jam ! Unë mendoj dhe e di fuqinë time që e kisha dhe e kam për ruajtjen e unit , identitetit dhe tokave të mia. Unë mendoj , pra unë jam !
Vetë ekzistenca e një kombi të vjetër me pak vetëdije të ngritur proeuropiane e bindi Europën që të jetë me ne, që të lufton me ne , që të na mbron nga fryma gllabëruese e pamëshire , një drejtimshme ( pa kthim prapa) .
Unë mendo dhe jam,po ti ku je ?
Ti ku je ? Ty , ty po të flas ; ty që ta kanë mbushur mendjen që nuk je ai që je . Kthjellu , atdheu është i të gjithëve ne që frymojmë shqip , që na rrah zemra shqip dhe që mendojmë shqip.
Ti ku je? Ty po të flas , ty të cilit i shituri , i padenji si njeri , i mashtruari , përfituesi , maskareu , ta mbushi mendjen që të kthehesh prapa dhe të shikosh një botë e cila ishte ferr për të parët tu; ishte ferr e skëterrë edhe për mua , për gjyshërit e mi ,për stërgjyshërit e tu . .
Të mendojmë pak , dhe ti kthehemi vetvetes me pyetjen se kush po ma mbushë mendjen që të harroj shpëtimtarin; kush po më ngashënjen rreth vetëvrasjes kolektive.?
Unë mendoj pra unë jam. Pra mendo edhe ti që të jeshë ti !
Si mendon ore derëzi , që unë të bashkëngjitëm ty dhe të lundroj prapa në skëterrën e kaluar shekullore?
Si mendon ore i pa fytyrë që unë të vajtoj me ty fatin tim , të ardhmes time , të fëmijëve të mi ?
Nëse ty të ka mashtruar ai që nuk ia di skajin vetit ( me pasuri ), me ato para që i ka vetëm për të mashtruar; që shëtitet
Me Mercedesin e bardhë 500 pasi që t`a mbaron mashtrimin ditor ; mua jo !
Si mendoni që unë dhe ti kthehemi jetës që e sheh në foto; nëse ti e ke harruar është prindi yt ai që e mbanë në mend .
Si mendon që unë të harroj se çka bënë për ne, po ata që e luftuan këtë që po e kundërshtoj edhe unë ?
Nëse prindi yt që në vitin 1947 e donte civilizimin , po ty çtë gjeti or derëzi ?
Nuk jemi robër të së kaluarës skëterrë; shikoji të parët tu në fotot e më poshtme,; mos i bjer shqelm ardhmërisë e cila na takon.
Dikur kështu jetonim , nuk dinim se ka diçka më të mirë , nuk na shkollonin ; na i mbyllnin sytë !
Për mua e për ty , qoft e kaluar prapambetja të cilën po mundohen “ shkronjat osmane dhe greqishte “ të na fusin në hallkën e “arushave pa histori “ .