Sa çudi me ca shqiptarë
T’parehatshëm sa t’jenë gjallë
S’mundet kush t’ u bije n’fije
Çdo gjë prishin fund e krye!
Me muskuj të buldigardit
Iu kanë turrë edhe standardit
Sepse shqipja e unisuar
Po u duket e shëmtuar!
-Pse të tërë nga janë shqiptarët
T’flasim vetëm një standard?!!!
-Më mirë me standard t’mëhallës!
K’shtu shqiptari bëhet tallës.
Atë që prindërit na e ndërtuan,
Po u duket se gabuan
E këta sot janë më të mençur:
T’prishin t’vjetrën, t’renë ta ndreqin!
Kjo logjikë është në ca koka
Ç’është unike, ta ndajnë n’copa!
A është n’rregull a po jo
K’tu përgjigje mos kërko!
Gjithmonë diç që unifikon
Të çon para, t’përparon,
Por kjo s’vleka për shqiptarët
Po çuditen dhe gomarët!
-Ne po duam një gjuhë t’re
Si t’na teket ta bëjmë ne!
A është mirë a nuk është mirë
Kush po t’pyet, more fakir!?
-As me kombin s’është në rregull!
Ta ndajmë n’dysh duhet përpjekur!
-Ne jem’ kombi kosovar!
Po gërvallen ca tru-tharë!
-S’po na pëlqen uniteti
Du’m përçarje ndërmje’ veti
Du’m komb tjetër, tjetër gjuhë
Ç‘na u ka bërë kjo mendje dru!
-Zot’i Madh ju pastë në dorë
Ta dini se na bëtë horë!
E din ujk edhe ari
Se bashkimi bën fuqi!