Shkruan : Brilant Gashi
-Shpesh herë , njerëzit bëhet të padurueshëm dhe dëshiron t’iu largohesh atyre , që vetëm për veten tënde , të prishin punë dhe nuk dëshiron t’ia shohësh fytyrat .
-Shpesh herë problemet tona njerëzore dhe natyrore , sa më shumë rriten . Ne nuk jemi të vetëdijshëm që ne jemi duke i shkaktuar këto probleme dhe përsëri vazhdojmë , t’a ngarkojmë veten me këto probleme , të cilat janë humbje e madhe e kohës .
-Shpesh herë , dëshirojmë t’a kthejmë kohën mbrapa , dhe dikush na bën të mendojmë se koha mund të kthehet . Një errësirë mbrenda nesh , na bën të mendojmë këtë . Ajo që nuk mund të kthehet , quhet Kohë .
-Shpesh herë , bota merr një kahje tjetër negative dhe njerëzit , bëhen të egër si në mesjetë . Kjo është më e keqja , që ndodh në këtë botë me vuajtje dhe me luftë . Një luftë shpirtërore .
-Shpesh herë , njerëzit e mirë , janë njerëz të këqinj dhe njerëzit e këqinj , janë njerëz të mirë . Këtë mund t’a shohim në fytyrën e këtyre njerëzve .
-Shpesh herë , vetmia bëhet shoku dhe miku më i mirë për të gjithë njerëzit , që kanë shoqëri për interes dhe kjo është e pranishme tek shumë njerëz . Me një fjalë mund të themi , Rroftë Vetmia !
-Disa njerëz nuk duan të jetojnë dhe si zgjidhje jetësore e kanë përfundimin e kësaj jete . Ata nuk janë të vetëdijshëm , për atë që bëjnë , por e shohin si një zgjidhje të përkryer për jetën .
-Shpesh herë , këto gjëra ndodhin si me magji dhe në të njëjtën kohë . Këto gjëra ndodhin , që njerëzit të mësojnë se asnjë qenie njerëzore , nuk ka lindur i përkryer dhe se të gjithë lindin , rriten dhe vdesin me probleme .
