Shkruan : Brilant Gashi
Fletët për kombin dhe atdheun janë të pakufishme , vetëm nëse di se si të shprehësh me laps përball letrës . I dua gjithë këto fletë për t’u shprehur dhe për të bërë në një mënyrë krenar njerëzit e mi dhe injorantët t’i bëj me më shumë inat .
Populli im më ka thënë se unë jam një yll i atdheut , që edhe pse jam i vogël në njëfarë mënyre bëj dritë në këtë errësirë që e ka kapluar këtë komb . Vetëm anti-shqiptarët e thekur ndoshta nuk mund të më kuptojnë se cili është kuptimi i fjalëve të mia . Fjalët janë më të forta se plumbi dhe fjala vret më shumë se sa plumbi . Të vret në zemër dhe nuk ke se me çfarë t’a kurosh plagën . Përfundimisht vdes !
Disa nga rilindasit tanë e kanë përdorur lapsin vetëm për të përhapur dritë në këtë errësirë , dritë që do t’i verbonte të gjithë armiqët tanë vetëm me një të goditur të kësaj drite , sepse drita e këtyre fjalëve ishte më e fortë se plumbi i armëve të armikut ose të armiqëve tanë . Për fat të mirë , armiqët tanë nuk kanë ditur se si t’a përdorin këtë dritë kundër nesh .
Kur më mungojnë fletët për kombin , as vet nuk kam se çfarë bëj , d.m.th më humbasin edhe vet mendimet e mia , mendimet për dashurinë e vërtet ndaj atdheut , për dashurinë e madhe që kam ndaj këtij atdheu , që për shekuj e kanë dëmtuar , i’a kanë dëmtuar shpirtin e brendshëm të saj . Por mesaduket më shumë janë duke i’a thyer zemrën bijtë e tij , që në çfarë do lloj mënyre bëjnë sikur dëshirojnë t’ia thyejnë zemrën .
E kush nuk e do tokën mëmë ? Që në këtë tokë ka lindur , është rritur , ka kaluar pjesën më të madhe të jetës aty dhe në fund ka vdekur në atë tokë . Nuk mund të ketë asnjë , që nuk ka dashuri për tokën ku është rritur dhe lindur . Edhe kur je në mërgim , malli për atdheun nuk ka të ndalur dhe deri në momentin që je në këtë tokë , nuk do të shuhet .
Ndonjëherë edhe mua më kaplon malli për atdheun , që edhe pse jam në tokën time nuk mund të shuhet . Nuk e di pse jam kështu , ndoshta nuk jam vetëm unë kështu , por mund të ketë edhe shumë shqiptar të tjerë , të cilët e kanë të njëjtën natyrë si timen . Kjo është natyra ime dhe e disa shqiptarëve të tjerë . Disa qajnë për këtë mall , që i’a djegë me të madhe shpirtin dhe zemrën .
Përsëri kur të vijnë në atdhe , e bëjnë këtë vaj , por që atë vaj e bëjnë sepse janë të gëzuar që kanë ardhur në tokën ku kanë kaluar gjysmën e tyre të jetës . Disa edhe shkruajnë me krenari të madhe ndjenjën e papërshkrueshme , që i jep atdheu atyre , që i jep bukuria e tij atyre . Një bukuri me të vërtet mahnitëse . Këtë ndjenjë e kanë në gjakë sepse e kanë edhe atdheun në gjakë .
Nuk mund të gjej disa fjalë të tjera (më të ëmbla) , se sa bukuri mahnitëse ka ky komb e ky popull , e që ky i fundit (populli) po i shkatërron bukuritë natyrore të kombit . Po i djegë në flakë . Përse është duke e bërë këtë ky popull ? Sepse dëshirojnë të fitojnë më shumë para ndoshta . Nuk shkatërrohet natyra e atdheut për para o shqiptar , këtë duhet t’a dish patjetër .
Kur mungojnë fletët e bardha për atdheun edhe njeriu e mallkon veten e tij dhe e mallkon çdo gjë , që është rreth tij . Kjo mund të jetë e mundur për mua sepse kjo do të ndodh gjithmonë për sa kohë , që mungojnë fletët për atdhe . Njerëzit shkruajnë për kombin e tyre nëpërmjet tingujve muzikorë , që përcjell imagjinata e tyre .
