Shkruan : Brilant Gashi
Nëna dhe fëmijët e humbur (shkrimi #1)
E vëzhgoj me kujdes atë hartë dhe e shoh se si është copëtuar në 6 pjesë gjë që kurrë nuk duhet të kishte ndodhur me Shqipërinë time , që e ndanë në 6 pjesë të mëdha .
Kujt i’a merrte mendja që do të ndodhë kjo ngjarje kaq tragjike e jona e që më vonë do të shkruhej edhe në histori se si e ndanë Shqipërinë e Bashkuar , djajtë që quheshin Ambasadorë e Londrës . Nuk e kam pritur dhe nuk do e kisha pritur edhe po të isha i gjallë në atë kohë , copëtimin e kombit tim . Me të vërtet rrënqethëse kur e mendoj se jemi të ndarë .
Por edhe më rrënqethëse kur në mendjen time qëndron mendimi se do të bashkohen tokat e mija një ditë . Toka shqiptare , toka të përgjakura , të lara me gjakun e dëshmorëve dhe të atyre që kanë vdekur për ideal dhe bashkim kombëtar . Këtë mision të shenjtë , që çdo shqiptar e ka për obligim që t’a përmbush . Edhe unë jam gati , që të jem ai shqiptar për t’a përmbushur këtë mision , Mision i shenjtë për mua .
Një detyrë e shenjtë duhet të përmbushet nga cdo shqiptar etnik dhe krenar sepse kjo është detyra e jetës për cdo shqiptar . Kjo është zgjidhja jetësore e çdo shqiptari për jetësimin e së lumes Shqipëri etnike dhe nuk duhet të lihet në harresë nga asnjë bir shqiptari .
Harta më e përgjakur e Europës pa dyshim është populli im dhe harta e Shqipërisë etnike e që në realitet , kjo hartë është e copëtuar në mënyrën më djallëzore nga djajtë e Europës .
E cfarë na qenka Shqipëria ?
Një shtet që është i kufizuar nga të katër anët me vetveten e tij . Një shtet që nuk e ka të drejtën e bashkimit të saj . Nënë Shqipërisë i’a bëj një pyetje : Oj nënë , më thuaj pak … Edhe sa ditë ka mbetur nga bashkimi ynë shpirtëror dhe fizik , sepse nuk po mundem më , që të qëndroj kombi im i ndarë në 6 pjesë , ca të vogla dhe ca të mëdha ?
-Nuk e di o bir , as vet nuk e di nëse ka ardhur koha jonë që të bashkohemi . Por një gjë e di : se ne aspak nuk jemi gati që të bëhemi bashkë në një trung . Ndjej dicka të keqe në veten time , e po më lëndon në zemër .
Në atë moment e mora vesh , atë që e tha Nëna Shqipëri . Atëherë e mora vesh që ne dhe bashkimi ynë , jemi shumë larg . Ndonjëherë edhe them se kurrë në jetën tonë nuk kemi për t’u bashkuar sepse me këta tradhëtarë tradhëtarë dhe kriminelë ordinerë , ne nuk do të mund të bashkohemi .
Dhimbja që kemi ne në zemër , akoma nuk është shuar . Shqiptari mendon se kjo dhimbje është akoma e njëjtë për 1 shekull .
Jo Shqipe , kjo dhimbje është më shumë se 1 shekull dhe akoma është duke u bërë më e madhe . Plaga e kësaj dhimbjeje nuk do të shërohet kurrë , nuk ka ilaç për këtë dhimbje , derisa të vijë një ditë e lavdishme kur do të marrim vesh se Shqipëria , e cila ishte e ndarë në 6 pjesë , më në fund është bashkuar .
“Shqipëria është bashkuar përsëri” – do të thotë ai ose ajo , dhe përsëri do të bëjnë tentativ për të na ndarë . Të gjitha kufijtë do të thyhen dhe në atë moment mund të themi se tani ka një rend të ri botëror , pa plane hegjemoniste dhe pa urrejtje ndaj shqiptarëve .
Por a do të jetë e mundur kjo ? Mund t’a themi kur nëna loke , të gjejë djemtë e saj , që janë shpërndarë në shumë anë të globit tokësor dhe në atë pikë mund të themi se askush nuk do të jetë edhe aq i fortë që të na gjykojë , sepse nuk do të kenë fjalë më të na gjykojnë për bashkimin tonë . Koha gjithmonë është flori i pastër për ne .
ne shqiptarët duhet të punojme fort për lartësimin e kombit tonë.Ndofta sot na duket si e pamundur por një ditë me shpresën e Zotit të gjitha trojet do të bashkohen.Detyra jonë është të punojmë dhe mos ti harrojmë këto troje.Edhe hebrenjtë u dëbuan nga trojet e tyre për disa mijëvjeçar por më në fund u kthyen.Do zoti edhe për ne.