„Do pyesja: Ku ishin keta qe na rrethojne e qe sot i kemi fqinje?!
Dhe per hire te realitetit: Fillimisht ishim vetem ne, Pellazgo- Iliret, dhe Zeusin me seli ne Dodone kishim Zot t’yne. Me pas erdhen Romaket te cilet na sollen fe por qe na muaren liri e atedhe. Ne 1054 meqe ishin perandori e madhe dhe kishin mes vete kundershti u ndane ne Lindje e ne Perendim duke na ndare edhe neve ne Rimo- Katholik dhe ne Orthodoks- Bizantin, kur varsisht kush u beme, kishim koken ne Rome ose ne Konstantinopoje.
Ne nderkohe per kushte me te mira klimatike e te jeteses me te lehte dhe per te na qene sherbetore neve qe ende ishim ne njefare menyre Zot ne vendin tone, vijne pak sllav te jugut dhe me shume iranian ne Veri, si dhe nje grusht egjiptianesh ne Jug te Ilirise. Me vone, mongol te cilet muaren Konstandinopojen krijuan Perandorine Osmane, ndersa qe Konstandinopojen e bene Stamboll.
Keta pushtuan Ilirine, kur ne gati ishim zhbere e kishim humbur identitet, por qe ashtu te tkurrur kishim ruajtur Epirin dhe Arberine dhe kishim arritur te kemi nje identitet te ri si epirot e arberore dhe shtet, e mbret Gjergj Kastriotin- Skenderbene. Osmanet tani na sjellin fe te re, e duke qene se rezistenca pushtimit dhe kesaj ishte e forte- vendosin te na zhdukin perfundimisht duke na vrare, prere, djegur e perndjekur deri ne debim e asimilim ne veten e tyre ose ne te tjere. Keshtu nga dheu e nga gjaku yne krijuam Arnautet dhe Turqine, Arvanitet dhe Greqine, Malesoret dhe Malin e Zi, nga Dalmato- Iliret e fise te tjera- Kroacine, nga fise ilire e arberore te perndjekur- Bosnje Hercegovinen, nga arber orthodoks qe u bene Shkije Serbine; Dhe ne ndarje krejt te mevonshme te tokave e gjakut tone mes sllaveve te jugut nga arber orthodoks e te islamizuar krijuam edhe Maqedonine.“
