Letërsi Kombëtare: TOKA IME

                TOKA IME
I.
Shumëkush shpesh ta mësyu
Nga toka, nga qielli, nga deti
E ti ç’ua bëre hatanë
Çdo sulltani, krajli e mbreti
Ty të sulmoi shumëkush
Me flakë, me zjarr, me hekur
E ti ç’i mbulove me zi
Fatkëqinj i bëre me shekuj
Shumëkush seç t’u vërsul
Ty Toka ime me lulëkuqe
Kuqezi është jeta jote
Dhe ngjyrën e ke të kuqe
Me mund dhe djersë të ujitëm
Gjysh, stërgjysh denbabaden
Shpeshherë me gjak të lamë
E plagët kurrë s’na u thanë
II
Për Ty, Tokë Arbërore vargje shkruaj
Për Ty galdohem dhe vuaj
Për Ty poezi ndërtoj
Për Ty këngët i këndoj
Veç Ty, o Tokë Arbërore
Si buzëqeshjen e fëmijës të dua
E dua dhe gjuhën tënde
I dua lulëkuqet e tua
Dhe dhéun tënd ta puth
O Toka ime e shtrenjtë
E dua gjuhën tënde të gurtë
Dhe emrin tënd të shenjtë
III
Edhe pse shumë ke vuajtur
Ishe e fortë shkëmb
Qëndrove si mal i lartë
Askush s’mundi të të shëmb
Të huajtë kurrë s’ia dolën
Të t’i rrënojnë kullat
Se nënat shqiptare
Lindën dhe rritën burrat
Ti ke zemër çeliku
Dhe Dykrenoren Shqipe
O Toka jonë Arbërore
O Vatra jonë besnike
Ti prore je DJEP TRIMASH
Dhe sot KRENARE je
O Toka ime e shtrenjtë
Të kam zot, besë dhe fé

Poezi: Zymer Mehani

Shperndaje ne
Updated: 9 Shkurt, 2017 — 09:05

The Author

Prof. Zymer Mehani

Lini një Përgjigje

Adresa juaj email s’do të bëhet publike. Fushat e domosdoshme janë shënuar me një *

Ky sajt përdor Akismet-in për të pakësuar numrin e mesazheve të padëshiruara. Mësoni se si përpunohen të dhënat e komentit tuaj.