Nëse historiani malazez Miroslav Qosoviq shkruan se 60 % e banorëve të Serbisë janë malazez dhe nuk janë serb ; nëse çdo ditë e më shumë dalin në skenë se ” shkrim leximin , shtetin dhe kulturën e tyre , serbët e fituan nga shqiptarët “( Dimitrije Tucoviq ) atëherë të thellon në mendime ekzistenca e një populli që lirisht mund ta quajmë të shpifur . Serbët janë pra sajesë artificiale e krijuar nga qarqet ortodokse të Kishës së Stambollit. Koha e ka vërtetuar.
Nëse e kërkoni nga një familje serbe trungun e tyre familjar ose nuk e “dinë; ose nuk e tregojnë sepse aty fshihet diçka që tani as vet nuk e duan që të jetë e vërtetë . Në romanin “Kriza e arkivistit “ nga Gjokë Dabaj lexojmë : “Një arkivist i Akademisë Serbe te Shkencave dhe Arteve (ASSHA) , i quajtur Stevan Jovanoviq , i cili gjate gjithë jetës është marre me “sistemimin” e shqiptarëve te vrare e te masakruar , merr vesh papritur se edhe gruaja e tij ka origjine shqiptare, çka do te thotë , rrjedhimisht se edhe fëmijët e tij janë “shqiptarë”. Dhe duke qenë i përbetuar si serb i madh , e vret gruan , djalin dhe vajzën e tij duke shpresuar që do të shpallet hero për një vepër të tij “patriotike “ serbe.
Para se të kaloj në shtjellimin e temës në fjalë t`iu heq lexuesve keqkuptimin : nuk dua që serbët të kthehen në origjinën tyre , sepse gjaku i tyre aq shumë është t`holluar sa që tani janë një popull dobiq , të cilët as vet nuk e dinë se çka janë . Qëllimi i shkrimit është që duke e komentuar romanin në fjalë të kuptojmë edhe ne dhe ata vetë të për krimet që i kanë bërë ndaj nesh vetëm e vetëm të krijojnë një popull artificial , ashtu siç janë.
Është një punë që nuk zhbëhet , por “kombi “serb nuk ekziston , ata rrojnë me mashtrimet e përditshme të Kishës së tyre pravosllave dhe Akademisë së tyre të Shkencave ; “Përvoja e paraardhësve u siguron rrugë të suksesshme atyre që vijnë pas tyre. Pamundësimi i shkollimit të shqiptarëve në gjuhën e tyre ose ,së paku , pengimi ne çfarë do lloj mënyre , ndikon shumëfish me tepër se sa një arsenal i tërë me arme kimike “ – kjo ishte strategjia e tyre. Pra punohet me shekuj në zhdukjen e popullit tonë dhe nga populli dhe toka e jonë të krijojnë një komb dhe një shtet të “ tyre” .
Trungu i tyre familjar ( të cilin nuk e kanë ) e tregon të vërtetën e tyre.
Dr. Skender Rizaj pyet dhe jep përgjigje: “Po serbët kush janë”?! “Gjykuar sipas burimeve historike të njohura deri tani, mund të thuhet se serbët me prejardhje “nuk janë sllavë, siç nuk janë autokton në Ballkan, aq më pak në Kosovës. Ani pse për këtë flasin me të madhe thuajse bota, sidomos shkenca nuk i njeh”
“Serbët në të vërtetë kanë origjinë turke. Kanë prejardhje nga fiset turko-avare” e të nisur nga tokat e Persisë , Iranit të sotëm. Mjete moderne të kohës na e bëjnë të mundur që të arrijmë në përfundime të sigurta për prejardhjen e serbëve, të vetëquajtur ”popull hujnor”.
Një origjinë e serbëve me fisin e sotëm Kashkai të Iranit.? Kush janë këta Kashkai (Persishtقشقایی)? Një aglomeracion nomadësh që sot jetojnë në provincat Fars, Huzestan dhe Isfahan . I flasin dy gjuhë, atë persishte dhe gjuhën Kashkai ,gjuhë që i takon familjes së gjuhën Turke. Kashkait ishin gjithmonë por edhe sot e kësaj dite janë popull nomad blegtoral. Çdo vit shëtisin me kopetë e tyre nga kullosat malore të verës në veriun e Shirazit dhe deri 500 km në kullosat e tyre të dimrit në ultësirat e ngrohta në afërsi të Gjirit Persik.( Hawley, Walter A. (1913) Oriental Rugs Antique & Modern. Reprint:Dover Publications,New York )
E zgjodha romanin “ Kriza e arkivistit “ për të iu rekomanduar të lexohet:” jo për tu mbushur me mllef e urrejtje , megjithëse edhe kjo mund ti duhet dikujt ne një farë mase , por për ta njohur mire , rrënjësisht dhe qe ne zanafille , historinë e marrëdhënieve shqiptaro-serbe , ne te vërtete politiken gjenocidale të shtetit serb mbi shqiptaret , të frymëzuar nga dy institucione me ndikim te madh : Kisha Pravosllave Serbe dhe Akademia Serbe e Shkencave dhe e Arteve . – shkruan Agim Vinca në parashenjë të librit
Në romanin “Kriza e arkivistit” të Gjokë Dabajt lexohet dhe shihen krimet që janë bërë mbi shqiptaret;elaboratet që janë hartuar për zhdukjen e tyre nga faqja e dheut;metodat që janë zbatuar për ketë qellim, duke filluar nga propaganda e gjer te masakrat , me një fjale për ta njohur te kaluarën dhe për ta mbajtur mend (e jo për tu hakmarrë) , sepse “kush e harron te kaluarën e vet ka rrezik ta përsërisë atë”
Agim Vinca porositë që romani të lexohet së pari nga politikanet shqiptare (ne Tirane,ne Prishtine, ne Shkup dhe kudo që janë ), dhe ta kenë si një doracak për edukimin e tyre politik dhe kombëtar, jo për tu mbushur mllef e urrejtje , si u tha , por për te qene ne nivel te detyrës ; për të hartuar strategjinë e tyre politike në raport me fqinjët, ne mbrojtje te interesave ende te rrezikuara te kombit shqiptare , si dhe ne funksion te paqes ne Ballkan.
Serbët janë në krizë identiteti , janë agresiv çdo ditë e më shumë ; i përdorin metodat më të shëmtuara për të njollosur popullin tonë karshi botës dhe ne duhet të dimë se si të dalim faqebardhë nga ky pellg shekullor duke mos u mashtruar nga rekomandimet tinëzake të tyre.
Serbët janë popull pa trung të vërtetë familjar.
Fqinjët tanë veriore dhe veçanërisht intelektualet dhe politikanet serbë, kanë nevoje te lexojnë vepra si kjo, të cilat janë një pasqyre e fytyrës se tyre të vërtetë , për tu çliruar nga barra e se kaluarës dhe për të përjetuar katarsisin e duhur. Por leximi i veprës si kjo nga na e tyre e sjellë krizën e arkivistit .
