GjURMËVE TË KOHËS
Jeta vragët i ka të kthjella
Kur koha vjen me peshë mali
Dhe fjala dhimbjet i ka të thella
Kurmin kur ta djeg malli.
Ndonëse kujtimi kurrë s’haron
Ai s’të lë të qetë derisa je gjallë
Porsi vala ai brenda vlon
Kërkon grykën jasht’ të dalë.
Nëpër gjurmë kohe të lashtë
N’hapje krahësh e merr dhenë
Shkul brenda e lavë jashtë
Kjo sagë e dhimshme për Morenë.
