NË DY KOHË TË NDRYShME I NjËJTI ShQETËSIM

HEJ , OMAR KHAJAM!

Hej, Ti i Madhi,
Ti Omar Khajam!
Ku ishe ti dikur
E un sot ku jam?
As sa nji fjalë e vetme
Nga i arti, aj vargu jot
Sun e mbrij dot
Edhe pse ibrikun e moçëm
Me t’amblën si mjalti
At venen e kuqe
Për çdo natë për hanze
Muza ma mbush përplot
Dhe porsa e shti n’gojë
Buzës time t’çame
Nga etja e kohës lojë
Qe m’i ka hap varrë
Ah,kjo puthja e çupës!
Qi po m’djeg si zjarr
Po dehem prej dashnis
Me vrullin e djelmnis
Nektari i vargut tand
Po m’deh mue përher
Porsi arom lulesh
Qi çelin çdo pranver
Malli ma merr zemrën
Për nji pelegrinim t’bardh
Drejt Baba Tomorit
Ditve qi kan me ardh
Me i taku ata shpirt dëlirët
Me pi uj kroji nga Të Mirët
Ndonse rrugëtimin tim
Ma presin të ligët
Shpeshher n’pabesi
Turrma beduinësh
Si rriqnat gjakpimse
Qi u ngjiten shpinës
Fatprer’ve t’ Xheraldinës
Se, sot, asht ba n’Ballkan
Sikurse atherë n’Persi?!
Mbushun me pelivan
Bakllavash në tepsi
Mjekrat n’brez jan zgjatun
A flokët rrashtit premë
Kostimet i ha molza
A donet prekin dhenë
Edhe stin’t e motit
Klimën e kan ndrue
Dimni ka lshu rranj
Vera asht martue?
Pjeshkën mblue n’ t’zeza
Po dojn me ba ftue?!
I najti asht soji…
Qe ty po t’binin n’lug
Edhe mu tani lugati
N’qaf mu asht fug
Kaherë bezdis njerzine
Gjezdis si i përdalë
Anekand sinorit
Ka thy gardh e ledh
Livadheve t’Arbnorit
Don T’ma kufizoj lirin
T’ma prish dhe historin
Gjuhës dhe traditës
T’va baj llakërdin
Po ky turr i hienave
S’po ndalet veç me fjalë
Kryeshipja-Trupluan
Përpara pa u dalë
Nëse e don nevoja
Për me mbrojtun timen
Qi e enda me fije jete
Shekujve Kuq e Zi
Bashkas me sublimen
Edhe Epin me Djepin
Lokes d’ja ve n’pehën
Kta t’mitë, fatgjorët
Për grosh mos t’m’rrehen
Edhe Mitin e Gillgameshit
Me Legjendat do t’i thirri
Lugetnit e Lindjes
Ti mçojn nga deliri
Sepse, Shipja e Artë
Nuk duron vellozi
Asaj s’i kan hije
As dollamat e l’shume
Për me ndejtun mshelë
Tan ditën e lume!?
Ajo asht zemërbardh
Me shpirtin xhevahir
I duhet hapsina
Për me flutru e lir
Ngrihet sa ma nalt
Qjellit hiç pa re
Agut t’pa gdhiem
Për ditën e re!.
Hej, mor Omer Khajam!
As te hije jote un sot s’jam
Nuk mbrrij as te thembra jote
N’hiret e zeza t’ksaj bote
Por, prapseprap po hidhem
Mes përmes flakësh
Mendimit tand i lidhem
Me vargjet që i shkrove
Trande edhe rrxove
Frone dhe mbretën
Djaj me gjith lugetën
Dhe prapseprap
S’mbete i vetëm
Trim, Omer Khajam!
Mos ki dert për ne
Se ne jemi t’lidhun
Fort e ma fort për tonën
Shumë e duem fatjonën
Nuk i lamë as vend
Cilit do qoft rezili
Qi dixhet si kandili
Për kultur te huej
Për fe përmbi fe
Për tjetër atdhe
Dhe me lek t’luej
Për nji qesk grosh
E me na djeg neve
Si duhanin Tarabosh!
Ti dishepull kohe
Ti re e bardh e qjellit
Shpirti jot le t’pushojë i qet
Tok me rrezet e Djellit
Edhe eshtnat e tu t’lodhun
mos t’rrotllohen nën dhe
Se un vij nga Dodona
I kallun zjarr n‘rrufe
Shtamën plot me venë
Do ta derdhi rrëke
Përmbi vorrin tand
Qi moti asht harue
Dhe atij trolli t’that
Qi pret dit e nat
Buzët me ja njom
Po,m’lejo veç dy fjalë
Qe due të t’i thom
Pranë vorrit tand
Le t’mbijnë trandafilat
Qi me penën e Artë
Për cucat e bandillat
Kan për me i shkrue
Flak’t e Dashnive
N’Kartat e Lirive!

© Kasam ShAQIRVELA

Shperndaje ne
Updated: 23 Mars, 2017 — 09:10

The Author

Kasam SHAQIRVELA

Lini një Përgjigje

Adresa juaj email s’do të bëhet publike. Fushat e domosdoshme janë shënuar me një *

Ky sajt përdor Akismet-in për të pakësuar numrin e mesazheve të padëshiruara. Mësoni se si përpunohen të dhënat e komentit tuaj.