MAQEDONËT DOMETHËNË SHQIPTARËT MAQEDONË, QË DOMETHËNË SHQIPTARËT VENDAS

700 – ( –  300) = 1000

 

            Historikisht është e pamundur të jesh njëkohësisht edhe Maqedon edhe Sllav. Një maqedon i cili i përket vitit 300 p.e.s. qëndron me 1000 vjet larg nga një sllav i ardhur në vitin 700 e.s. Që domethënë se në  rajonin e Maqedonisë ndodhen vendasit Shqiptarë Maqedonë (ose shkurt, Maqedonë) si edhe popullsi e ardhur sllave, turke, rumune dhe rome. Bullgarët e kanë të pasaktë t’i mëtojnë Maqedonët (Shqiptarët Maqedonë) si “vëllezër”, sepse kurdoherë është e pamundur të jesh njëkohësisht edhe maqedon edhe sllav ngaqë 700 e.s. – 300 p.e.s. = 1000 vite ose 700 – ( – 300) = 1000.

            A do të ishte zgjuarsi mos të kryhej veprimi aritmetik 700 – ( – 300) = 1000 ? A është zgjuarsi t’i jepet ose t’i pranohet emërtimi Maqedon një sllavi dhe më pas ta ndjesh veten ardhacak dhe popullatën sllave vendase? A nuk lexohet Lumi i Bardhë ose Bardhari “Vardar” në gjuhët e kishave ortodokse bizantine? Ky lumë kalon nëpër Shkup, më pas në Maqedoninë lindore dhe vazhdon drejt jugut derisa derdhet në Detin Egje në të djathtë të Selanikut. A nuk e vërteton edhe ky fakt se gjuha shqipe ka qenë e shkruar shumë kohë para dyndjes së sllavëve në Europën juglindore?

            Perandoria romane lindore (ortodokse e krishtere, bizantine) dhe ajo osmane si vazhdim i saj i njihnin, i ndanin, përkufizonin, gruponin njerëzit sipas besimeve fetare. Njësitë fetare ishin njësi vet-administrimi në shërbim të perandorit bizantin dhe sulltanit të mëvonshëm. Edhe pas rrëzimit me luftë të perandorit bizantin nga hordhitë osmane, patriarkana kishtare ortodokse në Stamboll nuk e humbi vlerën e komisarit edhe nën sulltanin osman. Degët kishtare ortodokse, rrjeti i xhamijave të sulltanatit dhe degët kishtare katolike në varësi të Vatikanit ishin në garë për t’i marrë e rimarrë sa më shumë territor, toka, popullata njëra tjetrës.

Rrjetet e kishave ortodokse bizantine u treguan shumë të afta në përhapjen e gjuhëve kishtare dhe mbulimin e gjuhëve natyrore tek popullatat që futnin në vathë. Për shembull, në rajonin e Maqedonisë kanë vepruar më shumë kishat bullgare se sa ato serbe. Prandaj, gjuha zyrtare në Maqedoni, e cila i përket të folurës sllave të Shkupit, ngjason më shumë me gjuhën e kishës bullgare se sa me atë të kishës serbe.  

Organizata e Brendshme Revolucionare Maqedone (Vatreshna Makedonska Revolyutsionna Organizatsiya  – VMRO, edhe sot) u krijua në rajonin e Maqedonsië prej Bullgarisë në vitin 1893. Që në fillim dhe sipas porosisë VMRO u paraqit si parti politike dhe kërkonte që rajoni i Maqedonisë t’i bashkohej Bullgarisë. Parapërgatitja e terrenit nga kishat bullgare dhe veprimtaria e organizatës VMRO ishin shkaqet pse ushtria fashiste bullgare hyri pa pengesa në Maqedoni gjatë Luftës II Botërore. (Sot VMRO ëhtë nën kujdesin e spiunazhit serb dhe rus.)

            Faqja e parë në përfitimin dhe tretjen e popullatave të reja ishte [dhe është] ndarja nga e shkuara e tyre, harrimi i saj dhe i vetvetes, harrimi dhe edukimi i urrejtjes ndaj lidhjeve apo përkatësive të shkuara shoqërore. Rrjeshti i parë për atë qëllim ishte vendosja e emrave të rinj, emrave fetarë apo ndryshimet e emrave nga vendas natyrorë në ato sllavikë. Gjithashtu, fakti se emrat apo mbiemrat në Serbi, Malsi, Kroaci mbarojnë më -iç ose -viç, në Maqedoni me –ovski ose –ski, në Bullgari me -ov(a) ose -ev(a), në Greqi me –os, –is tregon se këto popuj nuk janë kombe por grupe shoqërore fetare.

            Në ngjashmëri, popullatat e besimit mosleman përmbajnë emra turk, osmanë, arabikë dhe fetarë islamikë. Sllavëve, e së pari serbëve dhe rusëve në shpinë të tyre, iu interesonte [dhe iu intereson edhe] sot që shqiptarët e patretur nën kishat bizantine ortodokse të ishin islamikë në dukje dhe besim fetar, jo arbërorë, jo ilirë, jo shqiptarë, sepse ashtu ato shpërnguleshin [si ndodhte] më lehtë me forcë dhe në marrëveshje me Turqinë drejt Turqisë.

            Regjistrimet e popullatave u përdorëjn për t’i vënë vulën atij rrjeshti të parë ndryshimi. Regjistrimi në Jugosllavinë Nr.1 u bë në vitin 1921, në Jugoslavinë Nr. 2 u bë në vitin 1931 dhe në Jugoslavinë Nr. 3 (Jugoslavia komuniste, e fundit) u bënë në vitet 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991. Në ato regjistrime, veç detyrimit të vendosjeve të prapashtesave -iç, -viç, -ov, -ski, -ovski në mbiemra, u përdor edhe një taktikë për të këputur lidhjen me lashtësinë arbërore të vendasve shqiptarë. Shqiptarëve iu kërkohej që zyrtarisht, në dokumenta, të mbanin si mbiemër të familjes emrin e gjyshit të fundit që nuk ishte gjallë. Emri i atij gjyshi zakonisht ishte emër fetar ose  islamik ose ortodoks. Brezat e rinj në rritje dalëngadalë dhe pa dashje harronin trashëgiminë përtej dy brezave të vjetër dhe përfytyrimi tyre për vetveten, përkatësinë dhe kombin bëhej “i riu”.

            Megjithatë, shqiptarët i mbijetuan planeve të shfarosjeve dhe shpërnguljeve fizike dhe mendore të tyre. Për shqiptarët, besimi fetar nuk është përcaktues i kombit apo i kufinjve shtetërorë. Dallgët luftarake dhe fetare që janë derdhur ndër shekuj në rajonin e Maqedonisë kanë ndikuar harrimin e vetvetes tek shqiptarët maqedonë (maqedonët), sidomos tek ato të besimit fetar të krishterë ortodoks. Megjithatë, ato tani po zgjohen dhe në rajonin e Maqedonisë gjithnjë e më shumë besimtarë të krishterë ortodoksë po dalin vetë në dukje si shqiptarë. Një rreze drite mbi to ndriçon shumë.

            Prandaj gjithë rajoni i Maqedonisë, si pjesë e Gadishullit Ilirik, është Shqipëri, Iliri, Arbëri. Gjithë maqedonët janë shqiptarë maqedonë, domëthënë shqiptarë, vendas. Sllavët nuk janë vendas. Janë pikërisht sllavët në rajonin e Maqedonisë që duhet të mësojnë dhe të flasin Shqip; jo e kundërta. Nëse egziston përplasje në rajonin e Maqedonisë, ajo është midis vendasve maqedonë (shqiptarëve maqedonë) dhe sllavëve të ardhur përfshirë shërbëtorët dhe të gënjyerit e tyre; sepse 700 – ( – 300) = 1000.

 

 

Shperndaje ne
Updated: 8 Korrik, 2019 — 02:40

The Author

Saimir Lolja

4 Comments

Add a Comment
  1. Historia bazohet ne fakte te dokumentuara jo ne ‘patriotizem pa baze’. Ku i ka marre autori keto te dhena qe mbiemrat ne Jugosllavine e dikurshme iu shtuan -ic, -vic, etj. Ne Serbisht, Kroatisht, Bullgarisht apo Maqedonisht(sllavik) ato kane nje kuptim, nuk jane kot.

  2. E VERTETA ESHT SE AKOMA ION KETO PROBLEME ME EMRAT E MBIEMTAT TON SHQIPTAR NE REGJISTRA TE LINDIES IEMI TE SHKRUTUR SHQIP NE DOKUMENTAZIONE KEMI SHKRONJIA TE SHTUATA NDRYSHI

  3. E VERET OSHT SE NE SHQIPTARET,SI JETOIM NE MAQEDONI E NE REPUPLIKEN E SERBIS ,
    AKOMA ION KETO BROBLEME ME EMRIN E MBIEMRIN.
    NE SHTET EVROPIAN,PER TETA NDRISHUAR NJI SHKRONJE DUHET TE DALISH PARA NJI GJYGJTARI PER TA. NRU EMRIN.
    KURSE NE MAQEDONI E NE SERBI TA NROIN VET (UDBA) PA MES E DIT NJIERIU.
    KI KA QEN NJI PROBLEMI I MATH ENE AKOMA OSHT NE ATO RAIONE.
    NJI PERSHENDETIE.

  4. Bardhar Bardar Vardari

    Bre Martin! A mos lindën shqiptaret atje prej nane e babe -viça -iça -ova -skia?
    Çfar nuk asht e dokumentume ne kte shkrim?
    Pyet atje se kur e si u ban regjistrimet nen thundren sllave?
    Pyet atje si i debuan ne Turqi nga Maqedonia qindra mijra shqiptare me 1954-1965 duke i regjistru si turq?
    Pyet atje sa te dashtun kan qene dhe jane sllavet e serbet per shqiptaret?

Lini një Përgjigje

Adresa juaj email s’do të bëhet publike. Fushat e domosdoshme janë shënuar me një *

Ky sajt përdor Akismet-in për të pakësuar numrin e mesazheve të padëshiruara. Mësoni se si përpunohen të dhënat e komentit tuaj.