ISHE LULËKUQE
(Dëshmores së kombit Antigonë Fazliu)
Ishe lulëkuqe
U bëre flamur
Porsi gjeraqinë
Mbi shkrepa e gurë
Në Drenicë u rrite
Na u bëre dritë
Na u bëre dhe diell
Përherë me kokë n’qiell
2
Vashë mitare ishe tinë
Shumë e deshe Shqipërinë
Malet, fushat, Qyqavicën
Dhe Gradicën, mbarë Drenicën
Tërë atdheun e deshe ti
Që nga jugu në veri
Bjeshkët, shkrepat, përrojet, brigjet
Lumenjtë, krojet, grykat, shtigjet
E deshe flamurin kombëtar
Për shqiptarë thesar dhe ar
Ishe dhe je vashë arbërore
Moj lulëkuqe pranverore
Me gjak tëndin, heroinë
Na e dhurove lirinë
3
Gone, motra jonë
Moj zemërshqiponjë
U bëre dashuri-
Flamur kuq e zi
Shqipe Shqipërie
Flakadan lirie
4
Krah shqiponje
N’Qyqavicë
Ag mëngjesi
Në Drenicë
Mali seç ushton:
-Antigona rron
5
Në tufan
E në stuhi
Lufton Gona
Për liri
Popullatës
Duarthatë
U lidh plagë
U mjekon vrragë
6
Ishe rreze drite
Në flamur u ngjite
Aty rron gjithmonë
Bukuroshja jonë
