FËMIJËVE TË SANDOKANIT
(Letës dhe Sokolit)
Të patrembur pëllumba
Nga rafale e plumba
Jeni t’ Sandokanit
Të zemërluanit
Ju lindi nëna Sanije
Shqipe Shqipërie
Me juve n’krah’ror
Dhe me armë në dorë
U rritët n’ shtrëngatë
Kur qielli bubullonte
E ujku dhëmbëprehtë
Atdheun po e kafshonte
Babë e nënë ushtarë
Dajë e xhaxhallarë
Për ta mundë skëterrën
Atë mynxyrë t’ paparë
Ju, vogëlushë, mitarë
Me bashkëmoshatarë
Në krisma rafalesh
Rriteshit si lastarë
Në atdheun e përflakur
N’këtë truall t’përgjakur
Ju rriteshit pa lodra
Në male dhe kodra
Sandokani trim
Ju pat ju gëzim
Nëna sy-shqiponjë
Për ju u bë mburojë
Pas tmerrit nga rrebeshi
Liria ju buzëqeshi
Në paqe u rritët
Për atdhe u gatitët
Jeni sot dy shqipe
Gjak i Sandokanit
Jeta e lumtur ju qoftë
Zoti ju bekoftë!…