Shqipni!
At’ natë që linde ti
ishte mot i vranët
me bubullimë e shi,
më pas moti u tërbua
me dimër e acar
por trimat nuk pat kush që i ndalë
në krye me plakun mjekërr bardh
lindjen tënde e patën shpallë.
U tërbuan kulshedrat me korbat e zi
shqiponjave ua ndalën fluturimin
e në mes u vunë kufinin
sepse ia kishin frikën rritjes sate
e të copëtuan me teh sopate.
Gjysëm shekulli të robëruan
deshtën të të gjunjëzonin,
por ti heshturazi qëndrove
e për jetë nuk u dorëzove.
Pash diell e hanë bashkoi ato anë!
Pashë shqiponjat që të rrinë përmbi
Rritu Shqipni!
Merri të gjitha shqiponjat në gji
shqyej kufinjë që të kanë ndarë në mesë
e bashkoi shqipet me besa besë
mjaft durove padrejtësi.
Rritu Shqipni!
E të rritemi edhe ne bashkë me ty!