Kosova ime e dashur!
Me pamje po përtrihesh e me moshë je plakur
Isha tek ti të hjeku mall e mërzi
se malli për nënën e djegë çdo fëmi.
Por…,nuk ta putha ballin e as plagët nuk t’i putha!
Jo se nuk deshta po sepse nuk munda
se t’i kan puthur mijëra të tjerë para meje
e jo që nuk të shëruan por akoma të lënduan!
Doja të bisedoja me ty si nanë e bijë
po pluhuri e tymi mushkërit pat me m’i nxi
dhe mezi të shiqoja moj loke me sy
loti më pikonte nga malli a pluhuri nuk e di?!
Doja rrugëve tua të dilnja e të shëtisja
por as një hap nuk mund e bëja
se hapin nuk kisha ku ta qisja
ishte stërmbush me makina qarshia.
Në vend të uzinave e kombinateve
ty duan me të ngulfat pallatet shumë katëshe,
besa nuk kisha ku një kafe ta pija
se vështirë ishte të gjeje karriga të lira.
Ato i kishte zën të gjitha rinia
në çdo cep tëndin vërehej papunësia,
e pleqt shëtisnin aty nëpër shesh
në sytë e tyre vërehej se hanë veq përshesh.
Endacakët rrugës me dorën e zgjatur
më vinin nga mbrapa hapin duke ma ndalur,
ishin të gjithë me mosha të ndryshme
e mjerimin e vëreje pa pikë mëdyshje.
Do të doja të t’shihnja me turizmin mbuluar
e rininë tënde gjithandej duke punuar,
por pavarësisht moj loke ti si je
unë të dua shumë sa ide nuk ke,
©Maki M Canolli
DASHURI
Hyrë në shpirtin tonë
Ndihmë të lutem
Të lirë të jetojm
Të lumtur dhe krenar
Tokën parajs e dua
Dashuri
Hyrë në brendinë tonë
Në gjak
Në trup
Në fjalë
Dashuri e zjarrt
Të ndiej shpirtërisht
Përshëndetje!
Një përshëndetje të veçant për poeten tonë të mirënjohur:
Zonj. Makfire Maqedoncin!
Ne e përgëzojnë për punën dhe përkushtimin e saj, që është duke e dhënë me prozen dhe poezinë për mëmërgatën shqiptare, kudo që jetojnë në botë.
Ne i lexojmë poezit e juaja me një vëmendje të posaqme dhe ato i’u japim nxënësve tanë për t’i recituar në festat tona Kombëtare dhe shtetrore, në shkollat shqipe të Shtutgardit me rrethinë.
Me respekt të veçant nga mësuesi i shkollës shqipe në mërgim.
Zeqir Asllani, Shtutgart…respektivisht i lindur në Prishtinë.
Ju dëshirojmë suksese të mëtejme!