S’KAM DILEMË PËR VETEN TIME
Ribashkimi ynë
gjithsesi se do të ndodhë,
por, shtrohet pyetja, kur?
a do të vijë si pako dhuratë?
e gatshme në dorë
dhe e ftohtë si borë?!
apo do vijë si uratë
që duhet ta bëjmë vetë ne,
pa hamendje, ti edhe unë,
me atë çka tani jemi
dhe për të ardhmen tonë
çka mëtojmë të kemi?!
diçka me para
e tjetra nga kalemi
ose me dru e me gurë,
me paqë a me dhunë,
edhe nëse na kap
ndojë furtunë
gjithnjë, të mbrohemi,
plaku me fëmijën
e gruaja me burrin
dhe të mbështillemi,
me tonin flamurin!
Uroj dhe dëshiroj!
si çdo dashamir,
që ka shpirt kandili
dhe zemër të dëlirë
që s’lë ta marrë
përpara deliri,
të dojë
dhe të lejojë
Zoti ynë,
që vëzhgon syhapur
atje lart nga qielli,
Shqiptarinë,
këtë tokë të copëtuar,
dhe të nëpërkëmbur,
e të shitur lirë,
si nga brenda
si nga jashtë
të tradhëtuar keq,
nga engjëll e dreq,
përfundimisht,
dhe mrekullisht,
e bëftë një
dhe me diell,
në ngrohje
të përhershme
qoftë, e tija pjellë!
e gëzofshin dhe
e trashëgofshin
zogjtë e shqipes!
kjo racë e Arit,
kjo pjellë e Argut
të bardhë,
që mba fort
brez pas brezi
gjenin e të parit!
