Loja që shpërfaqi fytyrën e vërtetë të shqiptarëve
Serbët duan të sillen si xhandari i Ballkanit
Shkruan: Bejtullah KRASNIQI
Ndeshjen futbollistike ndërmjet Serbisë dhe Shqipërisë, e vlefshme për Evropianin 2016, të painformuarit e pritnin si çdo takim tjetër sportiv me cilëndo nga kombëtaret e shteteve të tjera normale. Fatkeqësisht, shqiptarët edhe njëherë e dëshmuan se naiviteti dhe kujtesa e tyre barazohet me atë të peshkut. Të besosh se serbët mund të shndërrohen në popull normal, tolerant, të mirëkuptueshëm dhe civilizues, është si të besosh se një drenushë e vetmuar e rrethuar me hiena, çakej e luaj të uritur, nuk do të sulmohet dhe do të shpëtojë e gjallë. Për serbët, në raport me shqiptarët, çdo gjë është politike, nacionale, luftarake, religjioze, jetike. Kështu e trajtojnë edhe ekonominë, edhe kulturën, edhe bujqësinë, edhe sportin… Prandaj, ndeshja kundër Shqipërisë, është përgatitur si e tillë. I gjithë aparati shtetëror është angazhuar që edhe njëherë t’i tregojnë botës, sidomos rajonit e në veçanti neve, shqiptarëve, se kush është ‘gazda’ në këto hapësira.
Llastimi i serbëve nga Evropa
Nga historia e dimë se, në trojet Ilire, sllavët kanë ardhur nga Karpatet. Këtu ata hasën në mikpritjen (budallallëkun) tonë. Mësuan prej nesh shumë gjëra: si punohet toka, si gatuhet buka, si ndërtohet shtëpia… ishin skllevërit tanë dhe na shërbyen për shumë kohë, derisa ‘na morën erë mas qafe’ dhe morën përkrahjen e fiseve tjera barbare. Me një fjalë, Evropa, duke i llastuar, i shndërroi, si thoshte i ndjeri prof. Muhamet Pirraku, nga hardhuca në krokodilë. Kujtojmë me këtë rast konferencën e Londrës, konferencën e Berlinit, marrëveshjen e Versajës… Në të gjitha këto raste harta Shqiptare tkurrej me të madhe në favor të serbëve e grekëve dhe kështu u bë rrogëtari ta sundojë zotërinë. Një fjalë popullore e jona thotë: “kur u bo magjupi pashë e ka myt babën e vetë”. Shumë shqiptarë kanë besuar se kjo ndeshje do të luhet pa probleme të theksuara sepse në të kundërtën Serbia do të dënohet nga UEFA dhe do ta humb shansin që të kualifikohet për Kampionatin Evropian. Kanë harruar shqiptarët, se serbët, për ta mbajtur primatin e xhandarit të Ballkanit janë në gjendje t’i vrasin edhe fëmijët e vetë. A nuk e bënë këtë në kafiterinë “PANDA” në Pejë? A nuk i vranë fëmijët në Gorazhdec? A nuk i vranë 13 korrëtarë në Grackë afër Lipjanit…?
Frustrimet e serbëve
Është e natyrshme që një popull parazit si serbët, i mësuar të jetojë në kurriz të tjerëve, të shfaq frustrime të vazhdueshme të shprehura me agresivitet primitiv. Gjenerata të tëra janë llastuar duke shfrytëzuar të tjerët rreth vetes, kjo i ka bërë ata të duken trima. Ata shqiptarë në trojet etnike, të administruara nga ish-Jugosllavia, që kanë pasur rastin ta kryejnë shërbimin ushtarak, e dinë mirë se sa trima janë serbët. Trimëria dhe guximi i tyre bazohet në mbështetjen e gjithë aparatit shtetëror e represivë që e kanë gëzuar në raport me popujt e tjerë të ish-Jugosllavisë e në veçanti ndaj shqiptarëve jetimë. Ky element troglodit, asnjëherë, ama bash asnjëherë nuk e ka fituar asnjë luftë pa përkrahjen e aleatëve (francez e rusë). Serbia, vetëm njëherë ka luftuar e vetme, (pa përkrahjen e të tjerëve) me Bullgarinë (1885), dhe atëherë është mposhtur turpshëm. Populli serb, është i vetmi popull, ushtria e të cilit, e tëra, bashkë me shtabin suprem dhe me mbretin e vendit ka dezertuar (1915) duke e lënë popullin në mëshirën e ushtrisë armike. Një veprim të tillë të një ushtrie të rregullt, nuk e ka shënuar historia te asnjë popull tjetër.
Shpëtimi i ushtrisë serbe nga shqiptarët, fisnikëri apo budallallëk?
Dhe si për ironi, këtë ushtri e shpëtoi populli shqiptar. Edhe pse të uritur, të zbathur, të zhveshur dhe të rraskapitur, nga rrugëtimi dhe acari, deri në mjerim, asnjë ushtar nuk e pësoi nga plumbi i shqiptarëve. Kanë mundur asnjë të mos e lëshojnë të gjallë. As kronistët më antishqiptarë nuk mund e gjetën një ushtarë të vrarë nga dora shqiptare. Të mos harrojmë se vetëm dy vjet më parë po kjo ushtri, Shkodrën e kishte rrafshuar me tokë. Kjo është ajo që na dallon prej tyre, vetëm se nuk e di në mund të quhet fisnikëri apo budallaki? Serbët janë trima vetëm kundër armikut të paarmatosur, kundër fëmijëve, grave dhe pleqve. A nuk e provuam vetë këtë? Merrni me mend po të luanin serbët në Elbasan në një atmosferë po aq të çmendur kundër serbëve, sa ishte ajo në Beograd kundër nesh, cili prej lojtarëve serb do ta kishte guximin të kacafytej për flamur siç e bënë djemtë tanë kundër bishave që pushtuan fushën e gjelbër. Djemtë tanë i dëshmuan rrënjët e tyre.
Inferioriteti i shqiptarëve
Delegacioni shqiptarë me në krye Ambasadorin shqiptar në Beograd, përfshirë këtu kryesinë e Federatës Shqiptare të futbollit, gazetarë, kameramanë, publicistë, analistë etj. u trajtuan si mos më keq. Ata u ndaluan në aeroportin e Beogradit dhe u bastisën, kontrolluan, fyen, nënçmuan si të ishin një grup kontrabandistësh. Pas këtij skandali, të gjithë njerëzit me dinjitet pritën që Qeveria Shqiptare të reagojë përmes kanaleve diplomatike zyrtare. Për çudi, asnjë reagim nga Qeveria, asnjë reagim nga shefi i diplomacisë. I vetmi që tentoi ishte ministri i brendshëm, të cilit homologu i tij serb as që ia hapi telefonin. Çfarë përbuzje?! Deri kur shqiptarët do të ndjehen inferior? Deri kur stërnipat e nipat e Lekës së Madh, Skënderbeut, Oso Kukës, Mic Sokolit e Adem Jasharit do të lejojnë të trajtohen si ‘macja nën sofër’? Nuk e meritojmë këtë. Këtë edhe njëherë na e përkujtuan djemtë tanë futbollistë, që na bënë krenar që jemi shqiptarë. Se nuk duhet të lejojmë të nëpërkëmbemi, na e përkujtoi edhe ideatori kreativ i flamurit tonë që u valëvit në mes të Beogradit para hundëve të 40 mijë serbëve të tërbuar. Ky veprim ua rrënoi krenarinë e rreme dhe plasi histeria. Menjëherë pas ndeshjes filloi gjuetia në shqiptarë nëpër Serbi. U dogjën e u demoluan dhjetëra lokale të shqiptarëve, madje një shqiptar u vra duke u qëlluar 20 herë me thikë. Edhe pas gjithë këtyre ngjarjeve, Kryeministri i Shqipërisë, në vend se ta ngrit këtë çështje në skandal politik evropian, ai nuk heq dorë nga vizita në Beograd. Çfarë kompleksi inferioriteti? Shumë intelektual të Shqipërisë, pshurren posa ta dëgjojnë emrin Serbi e Beograd. A nuk ia dhanë çelësin e Tiranës Goran Bregoviqit që iu thuri lavde paramilitarëve? Kishte të tjerë njerëz që e meritonin titullin e qytetarit të nderit të Tiranës para Goran Bregoviqit si: Bekim Fehmiu, Ibrahim Kodra, Gjelosh Gjokaj, Xhejms Belushi, Stan Dragoti… A nuk e ftuan Zdravko Çoliqin në Tiranë i cili i mbante koncerte paramilitarëve serbë.
Reagimi irritues i Baton-ëve
Edi Rama, Pandi Laço, Andrea Stefani, Andi Bushati, Enkelejd Demi e shumë të tjerë si këta, na bëjnë të turpërohemi. Pra intelektualët dhe qeveritarët tanë nga të dyja anët e kufirit na ulin dinjitetin. Na bëjnë të pavlerë. Fatkeqësisht ndikimi i tyre është i madh, sepse atyre iu jepet hapësirë mediatike pa kufi. Me demagogjinë e tyre si: Ne duhet të jemi tolerant, bashkëpunues, demokratë, sepse kështu do të shkojmë në Evropë. Ndërsa Baton Haxhiu, që ka pi shumë ‘shlivovicë’ e ka ngrënë shumë ‘sllaninë’ me Stanishiqin na thotë: Serbia ka të drejtë të rebelohet, të reagojë e të revoltohet sepse ka humbur 11000 km2, ndërsa ne duhet ta ulim kokën e të heshtim. Sa mazohistë është ky lloj i intelekualëve tanë. Po a prej Karpateve i solli Serbia ato 11000 km2? Një aforizëm thotë: “Asgjë nuk urrej më shumë se viktimën që adhuron xhelatin e vetë”. Të gjithë komentatorët dhe analistët shqiptarë fajin ia lënë ekskluzivisht tifozëve serbë për gjithë atë që ndodhi në Beograd. Sikur tifozët nuk janë popull serb dhe populli serb nuk janë tifoz!!!. Askush nuk guxon ta thotë të vërtetën: ja ky është populli serb, të gjithë serbët janë të njëjtë. Troglodit të papërmirësueshëm.
Vizita në Beograd do të ishte përulje
Qeveritarët serb, vazhdimisht e përsërisin se Edi Rama nuk është i dëshirueshëm në këtë moment në Beograd. Ndërsa ky i fundit me këmbëngulje insiston ta shef kryeqytetin e ‘gazdës’. Sipas të gjitha gjasave Vuçiqi nuk do ta pret Edi Ramën. Edhe nëse kjo vizitë do të realizohet, Ramën do ta trajtojnë si ndonjë fshesaxhi të rrugëve të Beogradit dhe jo si Kryeministër të një vendi anëtarë të NATO-s. Respektin nuk ta fal askush ai fitohet. Është momenti i fundit që qeveritarët dhe “intelektualët” tanë të zgjohen e të mendojnë esëll. Ky popull nuk e meriton ta fyeni kaq ulët. Ky popull meriton të pyetët e të trajtohet i barabartë me të tjerët në këto hapësira, këtë të drejtë ia ka dhënë vetë Zoti dhe askush nuk guxon t’ia mohojë. Sa i përket opinionit ndërkombëtar, nuk duhet të mërzitemi shumë se çfarë mendojnë ata. Nuk guxojmë që për hatër të dikujt të bëjmë palaçon. Ja psh. Një Maja Kocijanqiq, e cila si sllovene që është shumë mirë i njeh serbët, e lëshoi një balon. Një balon tjetër testues e lëshoi edhe Mishel Platini, kryetar i UEFA-s i cili vetëm pak vite më parë i ra në gjunjë Federatës Shqiptare të Futbollit duke ia kërkuar votën. Asgjë nuk guxon të na gjunjëzoj kur është në pyetje krenaria dhe e drejta jonë. Mos të mashtrohemi pas karremit se nëse bëhemi të dëgjueshëm do të bëhemi anëtar të BE, sepse BE-ja edhe ashtu do të shpërbëhet para se neve të na vjen radha të anëtarësohemi në të.
Loja që shpërfaqi fytyrën e vërtetë të shqiptarëve
Serbët duan të sillen si xhandari i Ballkanit
Shkruan: Bejtullah KRASNIQI
Ndeshjen futbollistike ndërmjet Serbisë dhe Shqipërisë, e vlefshme për Evropianin 2016, të painformuarit e pritnin si çdo takim tjetër sportiv me cilëndo nga kombëtaret e shteteve të tjera normale. Fatkeqësisht, shqiptarët edhe njëherë e dëshmuan se naiviteti dhe kujtesa e tyre barazohet me atë të peshkut. Të besosh se serbët mund të shndërrohen në popull normal, tolerant, të mirëkuptueshëm dhe civilizues, është si të besosh se një drenushë e vetmuar e rrethuar me hiena, çakej e luaj të uritur, nuk do të sulmohet dhe do të shpëtojë e gjallë. Për serbët, në raport me shqiptarët, çdo gjë është politike, nacionale, luftarake, religjioze, jetike. Kështu e trajtojnë edhe ekonominë, edhe kulturën, edhe bujqësinë, edhe sportin… Prandaj, ndeshja kundër Shqipërisë, është përgatitur si e tillë. I gjithë aparati shtetëror është angazhuar që edhe njëherë t’i tregojnë botës, sidomos rajonit e në veçanti neve, shqiptarëve, se kush është ‘gazda’ në këto hapësira.
Llastimi i serbëve nga Evropa
Nga historia e dimë se, në trojet Ilire, sllavët kanë ardhur nga Karpatet. Këtu ata hasën në mikpritjen (budallallëkun) tonë. Mësuan prej nesh shumë gjëra: si punohet toka, si gatuhet buka, si ndërtohet shtëpia… ishin skllevërit tanë dhe na shërbyen për shumë kohë, derisa ‘na morën erë mas qafe’ dhe morën përkrahjen e fiseve tjera barbare.
Me një fjalë, Evropa, duke i llastuar, i shndërroi, si thoshte i ndjeri prof. Muhamet Pirraku, nga hardhuca në krokodilë. Kujtojmë me këtë rast konferencën e Londrës, konferencën e Berlinit, marrëveshjen e Versajës… Në të gjitha këto raste harta Shqiptare tkurrej me të madhe në favor të serbëve e grekëve dhe kështu u bë rrogëtari ta sundojë zotërinë. Një fjalë popullore e jona thotë: “kur u bo magjupi pashë e ka myt babën e vetë”.
Shumë shqiptarë kanë besuar se kjo ndeshje do të luhet pa probleme të theksuara sepse në të kundërtën Serbia do të dënohet nga UEFA dhe do ta humb shansin që të kualifikohet për Kampionatin Evropian. Kanë harruar shqiptarët, se serbët, për ta mbajtur primatin e xhandarit të Ballkanit janë në gjendje t’i vrasin edhe fëmijët e vetë. A nuk e bënë këtë në kafiterinë “PANDA” në Pejë? A nuk i vranë fëmijët në Gorazhdec? A nuk i vranë 13 korrëtarë në Grackë afër Lipjanit…?
Frustrimet e serbëve
Është e natyrshme që një popull parazit si serbët, i mësuar të jetojë në kurriz të tjerëve, të shfaq frustrime të vazhdueshme të shprehura me agresivitet primitiv. Gjenerata të tëra janë llastuar duke shfrytëzuar të tjerët rreth vetes, kjo i ka bërë ata të duken trima. Ata shqiptarë në trojet etnike, të administruara nga ish-Jugosllavia, që kanë pasur rastin ta kryejnë shërbimin ushtarak, e dinë mirë se sa trima janë serbët. Trimëria dhe guximi i tyre bazohet në mbështetjen e gjithë aparatit shtetëror e represivë që e kanë gëzuar në raport me popujt e tjerë të ish-Jugosllavisë e në veçanti ndaj shqiptarëve jetimë. Ky element troglodit, asnjëherë, ama bash asnjëherë nuk e ka fituar asnjë luftë pa përkrahjen e aleatëve (francez e rusë). Serbia, vetëm njëherë ka luftuar e vetme, (pa përkrahjen e të tjerëve) me Bullgarinë (1885), dhe atëherë është mposhtur turpshëm. Populli serb, është i vetmi popull, ushtria e të cilit, e tëra, bashkë me shtabin suprem dhe me mbretin e vendit ka dezertuar (1915) duke e lënë popullin në mëshirën e ushtrisë armike. Një veprim të tillë të një ushtrie të rregullt, nuk e ka shënuar historia te asnjë popull tjetër.
Shpëtimi i ushtrisë serbe nga shqiptarët, fisnikëri apo budallallëk?
Dhe si për ironi, këtë ushtri e shpëtoi populli shqiptar. Edhe pse të uritur, të zbathur, të zhveshur dhe të rraskapitur, nga rrugëtimi dhe acari, deri në mjerim, asnjë ushtar nuk e pësoi nga plumbi i shqiptarëve. Kanë mundur asnjë të mos e lëshojnë të gjallë. As kronistët më antishqiptarë nuk mund e gjetën një ushtarë të vrarë nga dora shqiptare. Të mos harrojmë se vetëm dy vjet më parë po kjo ushtri, Shkodrën e kishte rrafshuar me tokë. Kjo është ajo që na dallon prej tyre, vetëm se nuk e di në mund të quhet fisnikëri apo budallaki?
Serbët janë trima vetëm kundër armikut të paarmatosur, kundër fëmijëve, grave dhe pleqve. A nuk e provuam vetë këtë? Merrni me mend po të luanin serbët në Elbasan në një atmosferë po aq të çmendur kundër serbëve, sa ishte ajo në Beograd kundër nesh, cili prej lojtarëve serb do ta kishte guximin të kacafytej për flamur siç e bënë djemtë tanë kundër bishave që pushtuan fushën e gjelbër. Djemtë tanë i dëshmuan rrënjët e tyre.
Inferioriteti i shqiptarëve
Delegacioni shqiptarë me në krye Ambasadorin shqiptar në Beograd, përfshirë këtu kryesinë e Federatës Shqiptare të futbollit, gazetarë, kameramanë, publicistë, analistë etj. u trajtuan si mos më keq. Ata u ndaluan në aeroportin e Beogradit dhe u bastisën, kontrolluan, fyen, nënçmuan si të ishin një grup kontrabandistësh. Pas këtij skandali, të gjithë njerëzit me dinjitet pritën që Qeveria Shqiptare të reagojë përmes kanaleve diplomatike zyrtare. Për çudi, asnjë reagim nga Qeveria, asnjë reagim nga shefi i diplomacisë. I vetmi që tentoi ishte ministri i brendshëm, të cilit homologu i tij serb as që ia hapi telefonin. Çfarë përbuzje?! Deri kur shqiptarët do të ndjehen inferior? Deri kur stërnipat e nipat e Lekës së Madh, Skënderbeut, Oso Kukës, Mic Sokolit e Adem Jasharit do të lejojnë të trajtohen si ‘macja nën sofër’? Nuk e meritojmë këtë. Këtë edhe njëherë na e përkujtuan djemtë tanë futbollistë, që na bënë krenar që jemi shqiptarë. Se nuk duhet të lejojmë të nëpërkëmbemi, na e përkujtoi edhe ideatori kreativ i flamurit tonë që u valëvit në mes të Beogradit para hundëve të 40 mijë serbëve të tërbuar. Ky veprim ua rrënoi krenarinë e rreme dhe plasi histeria. Menjëherë pas ndeshjes filloi gjuetia në shqiptarë nëpër Serbi. U dogjën e u demoluan dhjetëra lokale të shqiptarëve, madje një shqiptar u vra duke u qëlluar 20 herë me thikë.
Edhe pas gjithë këtyre ngjarjeve, Kryeministri i Shqipërisë, në vend se ta ngrit këtë çështje në skandal politik evropian, ai nuk heq dorë nga vizita në Beograd. Çfarë kompleksi inferioriteti? Shumë intelektual të Shqipërisë, pshurren posa ta dëgjojnë emrin Serbi e Beograd. A nuk ia dhanë çelësin e Tiranës Goran Bregoviqit që iu thuri lavde paramilitarëve? Kishte të tjerë njerëz që e meritonin titullin e qytetarit të nderit të Tiranës para Goran Bregoviqit si: Bekim Fehmiu, Ibrahim Kodra, Gjelosh Gjokaj, Xhejms Belushi, Stan Dragoti… A nuk e ftuan Zdravko Çoliqin në Tiranë i cili i mbante koncerte paramilitarëve serbë.
Reagimi irritues i Baton-ëve
Edi Rama, Pandi Laço, Andrea Stefani, Andi Bushati, Enkelejd Demi e shumë të tjerë si këta, na bëjnë të turpërohemi. Pra intelektualët dhe qeveritarët tanë nga të dyja anët e kufirit na ulin dinjitetin. Na bëjnë të pavlerë. Fatkeqësisht ndikimi i tyre është i madh, sepse atyre iu jepet hapësirë mediatike pa kufi. Me demagogjinë e tyre si: Ne duhet të jemi tolerant, bashkëpunues, demokratë, sepse kështu do të shkojmë në Evropë. Ndërsa Baton Haxhiu, që ka pi shumë ‘shlivovicë’ e ka ngrënë shumë ‘sllaninë’ me Stanishiqin na thotë: Serbia ka të drejtë të rebelohet, të reagojë e të revoltohet sepse ka humbur 11000 km2, ndërsa ne duhet ta ulim kokën e të heshtim. Sa mazohistë është ky lloj i intelekualëve tanë. Po a prej Karpateve i solli Serbia ato 11000 km2? Një aforizëm thotë: “Asgjë nuk urrej më shumë se viktimën që adhuron xhelatin e vetë”. Të gjithë komentatorët dhe analistët shqiptarë fajin ia lënë ekskluzivisht tifozëve serbë për gjithë atë që ndodhi në Beograd. Sikur tifozët nuk janë popull serb dhe populli serb nuk janë tifoz!!!. Askush nuk guxon ta thotë të vërtetën: ja ky është populli serb, të gjithë serbët janë të njëjtë. Troglodit të papërmirësueshëm.
Vizita në Beograd do të ishte përulje
Qeveritarët serb, vazhdimisht e përsërisin se Edi Rama nuk është i dëshirueshëm në këtë moment në Beograd. Ndërsa ky i fundit me këmbëngulje insiston ta shef kryeqytetin e ‘gazdës’. Sipas të gjitha gjasave Vuçiqi nuk do ta pret Edi Ramën. Edhe nëse kjo vizitë do të realizohet, Ramën do ta trajtojnë si ndonjë fshesaxhi të rrugëve të Beogradit dhe jo si Kryeministër të një vendi anëtarë të NATO-s. Respektin nuk ta fal askush ai fitohet.
Është momenti i fundit që qeveritarët dhe “intelektualët” tanë të zgjohen e të mendojnë esëll. Ky popull nuk e meriton ta fyeni kaq ulët. Ky popull meriton të pyetët e të trajtohet i barabartë me të tjerët në këto hapësira, këtë të drejtë ia ka dhënë vetë Zoti dhe askush nuk guxon t’ia mohojë.
Sa i përket opinionit ndërkombëtar, nuk duhet të mërzitemi shumë se çfarë mendojnë ata. Nuk guxojmë që për hatër të dikujt të bëjmë palaçon. Ja psh. Një Maja Kocijanqiq, e cila si sllovene që është shumë mirë i njeh serbët, e lëshoi një balon. Një balon tjetër testues e lëshoi edhe Mishel Platini, kryetar i UEFA-s i cili vetëm pak vite më parë i ra në gjunjë Federatës Shqiptare të Futbollit duke ia kërkuar votën. Asgjë nuk guxon të na gjunjëzoj kur është në pyetje krenaria dhe e drejta jonë. Mos të mashtrohemi pas karremit se nëse bëhemi të dëgjueshëm do të bëhemi anëtar të BE, sepse BE-ja edhe ashtu do të shpërbëhet para se neve të na vjen radha të anëtarësohemi në të.