Shkruan : Brilant Gashi
Të gjithë ata që kanë kontribuar për popullin shqiptar kanë qenë të stërmbushur me dashuri ndaj atdheut dhe gjithmonë kanë bërë më të mirën , për të çuar përpara dhe në mbarësi atdheun e tyre dhe nuk janë penduar me punën e tyre gjatë gjithë jetës së tyre të gjatë .
Shumica e atdhetarëve tanë që njihen më së shumti janë marrë me letërsi dhe ishin intelektualë të mëdhenj të çështjes kombëtare shqiptare . Mësues , dhe publicist të mëdhenj që edhe më vonë bënë dhe mundësuan edhe hapjen e shkollave shqipe në të gjitha anët e trojeve shqiptare .
Një ndër ta është gjeniu i letrave në gegnisht shqipe me emrin Ernest Koliqi i cili lindi në Shkodër dhe mësimet e para i bëri në Kolegjin Ksaverian . Studioi në Breshia dhe në Padovë , ku dhe u doktorua me tezën “Epika popullore Shqiptare” .
Shkodra duhet të jetë krenar se çfarë shqiptari ka lindur në gjirin e vet . Më 1903 në kohët e breshrit të Perandorisë Osmane dhe nën pushtimin e serbo-malazezëve na lindi nga barku i nënës Ernesti ynë që më vonë do të ishte edhe ardhmëria e kombit tonë .
Nuk jam edhe shumë lexues i Ernest Koliqit por nga ato çka kam lexuar nga ky shkrimtarë për mua kanë mbetur kryevepra të vërteta që nuk duhet të harrohen kurrë sepse ato veprat e tija paraqesin një perlë të letërsisë shqiptare .
Ishte ministër i arsimit të Shqipërisë gjatë periudhës së Luftës së Errët Botërore dhe nga dashuria dhe dhembshuria për tokën e Kosovës , dërgoi dyqind mësues për të hapur shkolla shqipe . Ky është një gjest i artë për të vërtetuar patriotizmin e një njeriu .
Edhe nëse je jashtë në ndonjë vend tjetër larg tokës mëmë , Malli për atdheun nuk mund të shuhet kurrë sepse ky mall është i pashueshëm . Këtë e ka provuar edhe Ernesti . Mallin e Ernestit për atdheun e kuptova me tregimin e tij “Duert e Nanës” . Këtë perl të letërsisë shqiptare .
“Orenditë e odës së huej , ku ai përkohsisht banonte , erdhën e u futën në shikim të tij ashtu si mbyten sendet në një liqe” – shkruante ai në veprën Tragtar Flamujsh . Oda e huaj për të , është pikërisht Mërgimi .
Vuante nga Malli i atdheut , kjo është një ndër arsyet se pse e frymzoi ta shkruante këtë .
Tregimi “Duert e Nanës” , paraqet edhe mallin e tij të pashuar për atdheun dhe me këtë tregim përcjell një mesazh mjaft të qartë se “Duart e nënës janë duart më të mira të çdo kujt tjetër sepse ti je rritur në duart e familjarëve e më së shumti je rritur në duart e nënës .
Ne duhet t’a duam atdheun , kudo që të jemi . Edhe nëse jemi jashtë atdheut në mërgim , ne duhet t’a duajmë atdheun dhe malli për atdhe të na rritet sepse njeriu ia di vlerën një gjëje vetëm kur nuk e sheh atë gjë fare .
Njeriu në vendet e jashtme i bën kushtet për jetesë dhe bën para dhe bëhet i pasur kurse në folenë e vet mundohet që të bëjë përparime duke qëndruar në kafe , duke pirë raki rrushi .
shume bukur veq vazhdo