Sa të “aftë “ shqiptarët. Si në kohen e turkut , të Jugosllavisë së vjetër, Jugosllavisë se re bile edhe sot në Kosovën shtet ishin dhe janë shumë “ zullumqarë” ndaj serbëve . Serbët “e mjerë kurrë “nuk e ndienin vetën të lire “ nga “agresiviteti “ i shqiptarëve se pushteti i të gjitha kohërave që i përmenda më sipër “ishte “ në anën e shqiptarëve.
Çudi ! Dokumentet historike , dëshmitë dhe vetë periudhat flasin ndryshe nga a jo se çka shkruajnë serbët për “trimeritë” shqiptare ndaj serbëve.
Të vjen me qeshë, kur e mendon kohën e turkut , por edhe më shumë qeshesh kur e mendon kohen e “kraljevinës serbe “ e mos të flasim për atë të Jugosllavisë së Titos.? Po , kur shqiptari i mjerë kishte guximin dhe trimërinë që të ngritë dorë mbi serbin ? Por letrat e durojnë çdo gjë shkruhet mbi to ; dhe letrat mbesin , ato lexohen dhe brezat e rinj serb “edukohen” me te lexuarat e shkrimeve të parëve të tyre. Hallall iu qoft ! ata nuk kanë mohues e stërmohues as nga feja e tyre ,as nga akademia e tyre , as nga politika e tyre . Ne ku jemi dhe çka jemi ? Viktimë e shpifjeve , insinuatave dhe “ marifetllyqeve “ serbe në token tonë.
Jovan Ristiqi , minister i jashtëm , me porositë e Matija Banit, mbledhjen e dokumenteve mbi krimet shqiptare në Kosovë ia kishte besuar Đorđu Popović Daničarit . Serbia në atë kohë e dinte se si bëhet ”luftamediatike” (Jovan Ristić, ministar inostranih dela, na preporuku Matije Bana, skupljanje dokumentacije o zločinima na Kosovu poverio je Đorđu Popoviću Daničaru. Srbija je tada znala kako se vodi “medijski rat” )
Serbët kishin shumë besim tek turqit , prandaj edhe te derguarit serb në Stamboll iu kërkua që “ të benë një hap më shumë dhe nëse duhet edhe tek sulltani , që ata të ndërhyjnë që të ndalen hovet kriminale të një fisi pa vlerë ( shqiptarët, pra fxh ) ndaj serbëve”. Një muaj më vonë Novakoviqi ia dorëzoj këtë letër Tefik Pashës , ministrit te jashtëm turk.
Me një gjuhë të zgjedhur diplomatike , por saktë dhe ashpër, Novakoviqi në notën e tij e saktësoi që krimet shqiptare ndaj serbëve në Kosovë ishin drejtuara vetëm kundër të krishterëve serbë sepse si duket , shkruan më tutje që ata e kanë qëllimin e fundit “ zhbërjen” e serbëve . ( E njejta gjuhë në çdo kohë )
Nota serbe kishte arritur me 30 ,11.1989. Konsulli Svetislav Simiq e lajmëronte mbretin e vet se “zullumet “ shqiptare ndaj serbëve ishin të njëjta me ato turke ndaj armenëve. Ai propozonte që të “dilet para Europës “ (“pred evropski svet” ) me Librin e Zi të krimeve shqiptare ndaj serbëve.
Ja si dukej një letër e konsullit serb arinkoviq ,me 2.Maj 1890 dërguar ministrit Grujiq me 2.05.1890 :“Josif Đurđević , plaku nga fsahti Piranë , u lajmërua se së bashku me të bijen e tij 14 vjeqare Lenken ,poi kin në Serbi sepse arnautet po duan ta turqizojnë (?)…..Po shkoj në Serbi në Prokuple , nga ku vitin e kaluar më kanë ikur të dy djemt nga zullumi shqiptar ( në Prokuple ,fxh) (“Josif Đurđević, starac, seljak iz Pirane, sela dva časa od Prizrena, predstavi se sa četrnaestogodišnjom devojčicom Lenkom Konsulatu i izjavi da bega u Srbiju da spase devojče od arnautske obesti jer je oće da poturče. Pre tri godine, reče, oteli su mi Arnauti stariju kćer Cvetu, koja je od muke i presvisla, pa mi sada ištu Lenku. Nemogući odoljeti prevelikoj tuzi i patnjama koje pretrpih od Arnauta begam u Srbiju sa ovim devojčetom a ženu Agniju ostavi(h) u Prizrenu, jer je stara pa ne može da bega. Istina i devojče je malo pa ne može da ide, pa ne znam šta da radim, i molim Konsulat za pomoć novčanu, jer leba nismo jeli a u putu noćili smo na poljani. Idem, reče Josif, u Srbiju i to u Prokuplje, gdi su mi dva sina Cvetko i Kosta prošle godine od arnautskog nasilja izbegli…”
Stojan Novaković, poslanik u Carigradu, turskom ministru energično je poručio: “Arbanaško junaštvo topi se kao sneg na suncu, čim se prava sila pokaže.”
Herën tjetër çka shkruante Branisllav Nushiqi për : SVAKODNEVNI ZULUMI- Književnik Branislav Nušić, kao srpski konzul u Prištini, napisao je o zlodelima Arnauta dosta izveštaja vladi u Beogradu. Izdvajamo deo Nušićevog izveštaja upućenog S(imi) Lozaniću, ministru inostranih dela, 25. jula 1895. godine.
Gjakovë
