Dorëshkrimi shqip i Teodor Shkodranit nga viti 1210

Theodor_shkodrani

 Prof_Dr_rmusaDorëshkrimi i Teodor Shkodranit nga viti 1210, i tëri në gjuhën shqipe, shtyn kufijtë kohorë për 345 vite më herët se sa “Meshari”i Buzukut,që është i vitit 1555.- Botimi i tërë dorëshkrimit, si libër i veçantë, do të bëhet së shpejti nga revista “Ekskluzive”. Dorëshkrimi është transkriptuar, transliteruar dhe shoqërohet me një koment dhe analizë shkencore nga autori i këtij shkrimi.

I gjithë dorëshkrimi është autograf, i shkruar nga një dorë. Ndërsa në fund fare, në f. 208, autori është firmosur vetë me emrin: Teodor Shkodrani, duke shënuar: “Me ndihmën dhe dëshirën e fort të lumturit Zot, e përfundova në vitin 1210, ditën e 9 të marsit”. “Mee nihemmen zze dessirnnee e phorte t’ Lummnummitt ZOT e mbaronjj n’Vitte MCCX dittn ee IX t’ Mmarxxitee” – THEODOR SSCODRAANNITTEE.

“Asnjë gjuhë e botës nuk njihet që nga fillimet e saj. Nga kjo arsye historia e çdo gjuhe qoftë… detyrohet të fillojë nga një epokë e caktuar… Historinë e një gjuhe mund ta nisim që nga koha që ajo gjuhë është shkruar. Vetëm kur është shkruar, një gjuhë ka marrë fizionominë e saj të veçantë, ka zënë një vend të caktuar në historinë e kulturës së njerëzimit… Pa shkrime pra nuk kemi histori të një gjuhe. Për çdo gjuhë historia e saj nis kur nis kjo gjuhë të shkruhet”. [Çabej]

Studimet dhe hulumtimet shkencore nëpër arkiva e biblioteka të ndryshme, janë shumë të rëndësishme ngase na mundësojnë njohjen dhe pasurimin me të dhëna të reja për albanologjinë dhe historinë kombëtare në përgjithësi. Deri para pak kohësh është folur e shkruar, por gjithnjë deri tashti në formë të supozimeve, se “duhet” të ketë libra, dorëshkrime ose dokumente të shkruara në gjuhën shqipe, të cilat janë më të hershme se sa “Formula e pagëzimit” nga viti 1462 apo nga libri i parë i shtypur në gjuhën shqipe, “Meshari” i Buzukut nga viti 1555.

Duke u nisur nga ide të tilla, por edhe nga pohimi i Eqrem Çabejt se: “Në nëndorin e vitit 1940 N. Borgia më kumtoi në Grotaferata pranë Romës se kishte zbuluar në Arkivin e Vatikanit një dokument në gjuhën shqipe më të vjetër se Buzuku. Fshehtësinë e zbulimit të tij ky dijetar e mori me vete në varr. Gjurmime të mëtejme nëpër arkivat e Vatikanit e të Propagandës mund të na sjellin ndonjë të papritur në zbulim dokumentesh më të moçme të shqipes.” (Studime gjuhësore, vëllimi VI, f. 12, referenca nr. 29, Prishtinë, 1988).
Paralelisht kemi konsultuar edhe burime të ndryshme nga Biblioteka Apostolike e Vatikanit, duke shfrytëzuar Kodekse dhe dorëshkrime të tjera që kishin të bënin me shqiptarët dhe Shqipërinë.

Ne, sikur edhe shumë studiues të tjerë, ju vumë kërkimeve në Arkivin Sekret të Vatikanit për të gjetur ndonjë gjurmë të këtij dokumenti apo dorëshkrimi. Konsultimi me kolegë specialistë me përvojë nga Arkivi i Vatikanit, por edhe studiues eminentë botërorë, që bëjnë studime në Vatikan, ishte i dobishëm, ngase kursyem shumë kohë dhe eliminuam disa nga fondet arkivore, duke qenë pothuajse të sigurt se aty nuk mund të ndodhej një dokument apo dorëshkrim për të cilin bën fjalë Nilo Borgia, e pas tij edhe Zef Skiroi. Fondet të cilat duhej të studioheshin, prapë ishin të shumta dhe tepër voluminoze. Paralelisht kemi konsultuar edhe burime të ndryshme nga Biblioteka Apostolike e Vatikanit, duke shfrytëzuar Kodekse dhe dorëshkrime të tjera që kishin të bënin me shqiptarët dhe Shqipërinë.

Siç dihet Arkivi i Vatikanit e ka zanafillën e tij nga Mesjeta e hershme. Për publikun dhe studiuesit laikë ai u hap vetëm pas vitit 1882. Këtu ruhen dokumente, dorëshkrime dhe libra nga më të ndryshmet, që kanë të bëjnë me religjionin dhe kishën; por edhe me momente të tjera të jetës laike, politike, shkencore, etj. Funksionimi i këtij Arkivi është rregulluar në vitin 1927 me rregulloren: “Regolamento dell’Archivio Vaticano del 1927”. Konsultimi dhe shfrytëzimi i dokumenteve, por edhe i literaturës tjetër që ruhet në këtë Arkiv, është përcaktuar nga Papati dhe zbatohet me përpikëri duke mos bërë asnjë lloj lëshimi. Për momentin mund të konsultohet lënda burimore arkivore deri në periudhën e Benediktit të XV, viti l914; ndërsa për atë në vazhdim, por edhe për disa fonde të veçanta, pos lejeve speciale, një pjesë e mirë e Arkivit të Vatikanit është ende “sekrete”.

Më në fund, në vitin 1998, kemi pasur fatin të kishim në dorë një vëllim të lidhur me kopertina të forta druri, nga viti 1210, titulli i të cilit në regestat e Vatikanit nuk ishte i shënuar komplet dhe në formën origjinale. Shfletimi i kujdesshëm, që në faqen e parë, ishte shenjë se teksti nuk ishte në gjuhën latine, greke, sllave apo ndonjë gjuhë tjetër, por ishte i tëri në gjuhën shqipe.

Vëllimi i tëri është në pergamen, gjë e zakonshme për kohën kur ishte shkruar. I ka 208 fletë, pra 208 faqe, sepse në pergamen shkruhet vetëm në njërën anë. Paginimi [numërimi] i faqeve është vetëm recto. Dimensionet janë: 28 x 39.5 cm. Komplet vëllimi është i ruajtur shumë bukur, nuk ka dëmtime, pos që në disa vende ka filluar të fshihet ngjyra dhe kjo në fletët 188, 189 dhe 192. I gjithë dorëshkrimi është i shkruar me grafema (shkronja) latine dhe i tëri në gjuhën shqipe, në dialektin e veriut, i cili si i vjetër që është paraqet mjaft vështirësi për t’u lexuar.

Në fillim, por edhe në disa vende brenda dorëshkrimit, ka iniciale të cilat janë shumë të bukura. Tri nga ato janë të praruara me flori. Inicialet tjera janë me ngjyrë të kuqe, pjesa dërrmuese, ndërsa dy janë me ngjyrë blu të hapur. Në dorëshkrim ka edhe tri miniatura, kryesisht të punuara nga floriri, të cilat paraqesin momente biblike.

I gjithë dorëshkrimi është autograf, i shkruar nga një dorë. Ndërsa në fund fare, në f. 208, autori është firmosur vetë me emrin: Teodor Shkodrani, duke shënuar: “Me ndihmën dhe dëshirën e fort të lumturit Zot, e përfundova në vitin 1210, ditën e 9 të marsit”. (“Mee nihemmen zze dessirnnee e phorte t’ Lummnummitt ZOT e mbaronjj n’Vitte MCCX dittn ee IX t’ Mmarxxitee”. – THEODOR SSCODRAANNITTEE).

Pas një pune disavjeçare, kemi arritur të bëjmë transkriptimin dhe transliterimin e dorëshkrimit.

Dorëshkrimi ndahet në tre kapituj, në f. 1r – 97r mbi teologjinë; f. 98r – 146r mbi filozofinë dhe 147r – 208r mbi historinë. Secili nga kapitujt mund të jetë edhe libër në vete. Duke mos mohuar vlerën dhe rëndësinë e dy kapitujve të parë, kapitulli i tretë ka tërhequr më shumë vëmendjen tonë ngase pos të dhënave me interes të veçantë, autori citon edhe vepra të tjera që ka konsultuar dhe më shumë se një herë, mbështetet në kronikat shqiptare të qyteteve të ndryshme.

Pas një pune disavjeçare, kemi arritur të bëjmë transkriptimin dhe transliterimin e dorëshkrimit. Ishte një punë shumë e mundimshme kjo, ngase ne nuk kishim tekste [dokumente apo dorëshkrime] të ngjashme nga kjo kohë apo kohë më e afërt, për të konsultuar e krahasuar grafemat, fjalët, fjalitë dhe strukturën e përgjithshme gramatikore. Jemi të vetëdijshëm se mund të ketë lëshime, por mbetet që specialistët e fushave përkatëse, pas studimeve të tyre, të nxjerrin përfundime të drejta dhe shkencore.

Dorëshkrimi i Teodor Shkodranit, e shtyn edhe për 74 vjet më herët jo vetëm përmendjen e gjuhës por edhe e dëshmon se shqipja ishte shkruar; ndërsa kur bëhet fjalë për dokument të shkruar që është më i hershëm se “Meshari” i Buzukut për 345 vjet.

Pos rëndësisë së jashtëzakonshme që ka dorëshkrimi, për atë se tregon një vazhdimësi të pandërprerë të shkrimit të gjuhës shqipe, ngase sipas dëshmive që kemi, për herë të parë bëhet fjalë për gjuhën shqipe në vitin 1284 (jo 1285 siç është menduar deri me tashti) në një dokument të Arkivit të Dubrovnikut /Raguzës/ nga 14 korriku i vitit 1284, ku thuhet: “Dëgjova një zë që thërriste në mal në gjuhën shqipe” (Et audiui unam uocem clamantem in monte in lingua albanesesca). Po sjellim faksimilin e origjinalit i cili botohet për herët të parë si i tillë.

Dëshminë e dytë e kemi nga një autor anonim, që sipas të gjitha gjasave ishte prift i urdhrit dominikan, i cili në vitin 1308, gjatë udhëtimit nëpër Ballkan, kur përshkruan Shqipërinë dhe shqiptarët, ndër të tjera shkruan: “këtu shqiptarët e lartpërmendur kanë një gjuhë të dallueshme prej latinëve, grekëve e sllavëve, kështu që nuk merren vesh fare me popujt tjerë” [Habent enim Albani prefati linguam distanctam a latinis, grecis et slavis ita quod in nullo se inteligunt cum aliis nationibus].

Dëshmia e tretë është ajo e Guljelm Adamit, i cili në vitin 1332, me porosi të papës Gjon XXII, shkroi traktatin “Directorium ad passagium faciendum”, duke i bërë kështu edhe një relacion Filipit të VI-të Valua, mbretit të Francës, me titull: “DIRECTORIUM AD PASSAGIUM FACIENDUM (UDHËZIM PËR TË KRYER KALIMIN E DETIT), ku jep të dhëna për Shqipërinë dhe shqiptarët. Këtu gjejmë edhe fjalinë e famshme që e bëri të njohur në histori: “Dhe megjithëse shqiptarët kanë një gjuhë krejt tjetër dhe të ndryshme nga latinët, ata kanë shkronjat latine në përdorim dhe në të gjithë librat e tyre.”

Pra, nëse e shikojmë kronologjikisht, që nga viti 1284, kur për herë të parë përmendet gjuha shqipe, dorëshkrimi i Teodor Shkodranit, e shtyn edhe për 74 vjet më herët jo vetëm përmendjen e gjuhës, por edhe e dëshmon se shqipja ishte shkruar; ndërsa kur bëhet fjalë për dokument të shkruar, siç është “Formula e Pagëzimit” nga viti 1462, ky dorëshkrim është më i hershëm për 252 vjet, kurse më i hershëm se “Meshari” i Buzukut për 345 vjet.

Lajmi për zbulimin e këtij dorëshkrimi nga viti 1210 është mirëpritur në rrethet shkencore e intelektuale jo vetëm shqiptare. Interesim të veçantë ka zgjuar fakti se i gjithë dorëshkrimi, prej 208 fletësh, është shkruar i tëri në gjuhën shqipe. Ka pasur kolegë studiues që kanë shtruar pyetjen: pse u shkrua në gjuhën shqipe? Cilat janë arsyet që e shtyn autorin, Teodor Shkodranin, të shkruante shqip në këtë kohë, kur gjuhë kulture ishin greqishtja ose latinishtja? Pse shkrim në gjuhën shqipe, kur edhe të gjitha shërbimet fetare bëheshin në gjuhët greke ose latine?

Debate të tilla janë me shumë interes, ngase hapin mundësi për t’u thelluar më shumë, për të njohur e studiuar përditshmërinë e popullit shqiptar në mesjetë. Si duket, harrohet se në perëndim të Shqipërisë, ishin kroatët, ata të cilët gjithë shërbesat fetare i bënin në gjuhën kroate, pra në gjuhën e popullit, ishin po kroatët, por edhe sllavët, të cilët kishin të shkruara në gjuhën e tyre dorëshkrime e dokumente. Si dëshmi është “Bašcanska ploca”, një monument vërtet madhështor i shkruar me alfabet glagolik në gjuhën kroate… etj. etj. Pra, pse të mos kishin edhe shqiptarët dorëshkrime dhe dokumente në gjuhën shqipe.

Është krejt normale që, duke shikuar fqinjët që shkruanin në gjuhën e “popullit”, që edhe intelektualët shqiptarë të shkruanin në gjuhën e popullit të vet, nëse nuk kishin shkruar më herët se fqinjët, gjë që nuk përjashtohet si mundësi, ngase: “po t’i hedhim një vështrim historisë së gjuhës shqipe, dy gjëra të kundërta na bien në sy në këtë lëmë: me një anë gjuhë e dëshmuar me shkrim mjaft vonë, e në anën tjetër një popull i lashtë, autokton në këto vise të Ballkanit që nga kohët e mugëta të historisë.” Aq më parë kur dihet se në ketë periudhë kemi lindjen dhe zhvillimin e qyteteve vendëse, si forca dominuese politike, p.sh. Shteti i Arbrit, por edhe ngritjen e një shtrese intelektualësh, të cilët lanë gjurmë të thella me studimet dhe veprat e tyre në gjuhë të ndryshme, jo vetëm në Shqipëri, por edhe në shtete të tjera mesjetare evropiane.

Rëndësi të veçantë ka edhe fakti se autor i këtij shkrimi është një shqiptar nga Shkodra, mjaft i njohur në rrethet shkencore-kulturore të kohës, jo vetëm në Shqipëri, por edhe në Bizant, Romë, Raguzë, etj.

Autori, Teodor Shkodrani, në fund të dorëshkrimit të tij na ka lënë të dhëna shumë të çmuara për veten e tij, për origjinën dhe për përgatitjen profesionale. (Ne nuk e kemi përdorur termin “libër”, por dorëshkrim, nga shkaku që të mos shkaktojmë huti; ngase koncepti libër në vitin 1210 dallon nga ai që kemi ne sot për librin, kur dihet se shtypshkronja ende nuk ishte shpikur në atë kohë.

Pra menduam që termi dorëshkrim do të ishte më i afërt, kur dihet se të gjitha këto “libra” apo dorëshkrime, ishin të pakta në numër dhe ruheshin kryesisht nëpër vende të veçanta si: kisha, manastire, kuvende e, në raste të veçanta, edhe në bibliotekat private të ndonjërit prej fisnikëve vendas.)

Të shtojmë që pos këtij dorëshkrimi në gjuhën shqipe, në Arkivin Sekret të Vatikanit dhe në Bibliotekën Apostolike të Vatikanit, të po këtij autori ruhen me dhjetra dorëshkrime në gjuhët greke dhe latine, të cilat nuk janë botuar deri më sot. Tematika e këtyre dorëshkrimeve është e ndryshme, por dominon ajo teologjike dhe historike. Ka edhe disa përkthime dhe redaktime të veprave të autorëve antikë.  

Shperndaje ne

The Author

Dr. Musa Ahmeti

20 Comments

Add a Comment
  1. Ju lumte, nje pune fantastike! I perfunduar ne 1210, libri tregon se. Gjuha Shqip eshte shkruar edhe me pare sepse eshte e pamundur qe te shkruhet nje liber I tere pa patur precedente dhe pa patur lexues e rrjedhimisht edhe shkolla te Gjuhes Shqip.

  2. pergezime,ja pse krijuset ne letersi kudo ne bote duhen stimuluar per te botuar ne shqip,ke te e ben cdo komb i qyteteruar!
    ketu ne itali,ka dhe cmime,bile e per ne meigrantet ne se shkruajme italisht!

  3. Brravo për punen që keni ba ne kte drejtim…

  4. Shumë u pata gëzuar në vitin 2003 kur ma kumtuat në Tiranë këtë sihariq. Ju përgëzoj duke ju dëlshiruar suksese të reja. Parimi

  5. Vertete ju lumte se i keni bere nje sherbim te madh kombit shqiptar dhe gjuhes se tij. Por i dashur studiues gjate ketyre koheve jane bere zbulime te rendesishme dhe historiografia shqiptare nuk i nderron as ne shkrime dhe as ne tekste keto data. Ne kemi 28 nendorin 1443 kur Gjergji i Madh e ngriti ne kruje dhe e shpalli Shqierine te bashkuar dhe te pavarur nga Turqit. Kemi shtetin e Arberit. Kemi Miriten 600 vjet e pavarur nga turqit dhe ne i referohemi datave sa me te vona. E pse?! Se ju intereson qe nje parlamentar turqise per 40 vjet te jete pavaresusesi i shqiperise. Nuk e permendin fare dom Nikollen qe e burgosi turqia kur Ismaili ishte parlamentar, por kur erdh puna per shqiperi prifti katolik i dha doren e meshiroj qe shqiperia te behet. ty te qofte nderi dhe lavdia per keto zbulime

  6. Urime Dr. Ahmeti, dokument i shkelqyer!

  7. Zbulim epokal per gjuhen dhe historine shqiptare. Ju lumte studjuesve!

  8. Shume e me shume suksese per kete mrekulli

  9. Eeeeeehh mor bashkatdhetar …..Nuk e keni iden sa libra Shqip ka ne Vatikan ne arkivat e Stambollit dhe ne malin e shenjt Athos ne Greqi ,po ku ka perendi ti hap keto arkiva sepse nuk mund te rishkruhet historia boterore e shekullit xx .Nje shekull qe u nxiu jeten kombit Shqiptar.Cdo pellemb e kesaj toke ka mistere mijera vjecare vetem duhet pak ti pastrosh dhe do dal historia e lasht e ketij kombi .Megjithate ruajtja e gjuhes ne te dy dialektet esht thesari me i madh qe nuk ka nevoj as per Vatikan as Stamboll as malin A
    thos,dhe gjith bota e di se sa te lashte jemi por nuk duan ta pranojn .E drejta vonon por nuk harron

  10. Eshte nje nga zbulimet e medha me vlera per historine e gjuhes e kombit shqiptar.Sdo mend se nje intelektual shqiptar shkruan ne shqip nje veper tregon se gjuha shqipe ka egzistuar shume me heret,dmth e shkruar,se e folur eshte mijera vjete me pare,folur nga iliret albane e dardane,nga arberit ne shek e IX,ne Zgerdhesh/Albanopolis e ne vazhdim.Fakti se shume mbreter pellazge mbanin emra qe shpegohen ne shqip,i shpije rrenjet e gjuhes shqipe ne boten pellazge (3000-7000 pkr), midis tyre mbreti i pelasgeve te Regis Villa ne Itali quhej MALEO,mbreti i pellasgeve te Larises quhej LETHO TEUTAMIDIT/ LEDHIT TE TE MADHIT,emri i mbretit pellasg te Lemnosit quhej THOAS.emri i nje prijesi nga Italia/kalabria me sakt nga Sybarisi qytet ne LUKANE AMYRI I QUAJTUR I URTI e shume raste te tjera deshmojne se ashtu sic thoshte KONDA shqipja eshte pasardhese e pelasgjishtes.Sidoqofte hulmetusi ka merita dhe per kete e uroje per suksese/hulmetime te tjera.

  11. Ju pergezoj per zbulimin teper te rendesishem per popullin tone te lashte qe ka folur shqip por dhe qe duhet te jete shkruar gjuha e tij nga individe te shkolluar. Ky dokument na bind qe duhet te kete patjeter dokumenta te tjera te shqipes se shkruar.

  12. oh pome vjen mir qe koka zbulue ky liber po pse nuk uzbulu deri me tani po nese paskash qen shqip e shkruar pse nuk pat edhe tjera po tash po del ma evjeter se meshari i gjon Buzukut 1555 edhe dikush shkrujti se 3000 apo 7000 po ndoshta ma von dalin zbulime edhe para Milioneve vjet Hajde de. edhe dikush tha sekur ukthy gjergji i madh e shpalli shqiprin te pavarur po gjergji nuka eka shpall Arberin kurr te pa mvarur po ju juka mvesh mashum si pris i krishterizmit edhe ne Kuvendin e arberit nuk asht fol per bashkim Kombetar po thjesht bashkim i zoterve ku kan marr pjes e dhe Serbt e serbis ,Dajt e gjergj kastriotit Skenderbeut edhe shqiponja ishte Element fetar Bizantin e neve sa na genjyn se po ngritet flamuri kombetar

    1. shqiponja qe gjendet ne flamur esht simbol romak jo bizant

  13. Nuk ka shqiptar qe s’e pershendet kete zbulim i cili ka mbi 20 vjet qe po pergojohet. Derisa libri ekziston realisht, nuk kuptoj c’fare pengon qe te behet korrigjimi ne tekstin e historise se shqipes se shkruar?

  14. Duhet kerkuar nga vatikani e gjith historia shqiptare apo albaneze (martiret) siq na quajn. Shkrimet ne gjuhe shqipe duhet kerkuar jo vetem me germa latine, por edhe shum me germa cirile. Por ju lumt per gjith pen qe e bani. Ju qoft e mbar.

  15. E rrite vetebesimin e nje populli! Nje pune e shkelqyeshme!

  16. Pergezime per punen e bere. Separi personalisht pergezoj organizatoret dhe botuesit e Faqes: “Bashkimi i Shqiperise”,e cila na jep mundesi te pafundme per njohjen dhe marrjen e informacioneve te shumta, te shumllojshme dhe te shumekoheshme. Nese do te perqendrohemi seriozisht ne studimet, hulumtimet dhe kerkimet qe lidhen me prejardhjen tone shume te lashte, duke u njohur me gjithçka qe do te ndeshemi gjate rrugetimeve hulumtuese nder te gjitha trojet e Ilireve (dihen pengesat per mos lejimin tone per te bere kerkime arkeologjike ne vendbanimet e populsive ilire, nga shtetet e Greqise, Beogradit etj.) do te zbulohen thesare gjuhesore, tradita, zakone,vepra arti, te cilat jane te “fshehura” qellimisht nga pseudoshkencat e vendeve fqinj duke filluar nga romaket, sllavet dhe greket. Here mbas here na dalin me veshtiresi copeza te verteta ilire, te gjetura nga dijetare te shquar (me shume te huaj), te cilet shoqeria ku ata jetojne financon per dijet, kulturat e lashta, mesjetare dhe moderne, ndersa shteti shqiptar, brenda mundesive financiare ka investuar, por jo me shume sesa ka financuar, sidomos mbas vitit 1990, grupet politike te cilat kane kontribuar per te penguar zhvillimin ekonomik, social dhe politik te Shqiperise. Nje vendbanim me popullsi autoktone me trashegimi te drejtperdrejte pellazgjike ne vepra arti nga lashtesia (p.Krishtit), tradita, gjuhe, me varre mbi 2400 vjeçare etj. gjindet ne “Shqiperine e jugut”, rajoni i Cameri-Thesprotise, qe nga viti 1913 eshte shkeputur nga trungu “Meme”, duke i u dhuruar shtetit Grek. Atje nuk mungojne shpellat ku kane banuar parailiret, atje edhe sot qendron madheshtor “Hadesi”, Lumi Koyta i Plakut Kharon, lumi Akheron, Faltorja madheshtore e “Dodones” pellazgjike, Nikopoli, Efira, dhe shune thesare te tjera qe flasin edhe sot pellazgjishten. Por sa te mundshme jane per tu shfaqur ato, qe ti mesoje dhe te informohet bota e civilizuar, aq i veshtire dhe i pamundur eshte lejimi per te shkuar dhe per ti studjuar ne vend ato. Bile edhe kur ndonje studiues i huaj i nxjer ne pah, menjehere mbrapashtesat “greke” i ngjiten si shushunja, psh “Dodona e lashte greke???!!! etj.Te tilla thesare ka ne Kroaci, ne Italine e jugut ku arbereshet kane ruajtur per mbi 500 vjet gjuhen, traditat, zakonet e arberesheve te mesjetes dhe me te hershme. Respekte dhe ju faleminderit. Fahriu. 22-prill. 2017

  17. Duam sa me shpejt me e pa dorshkrimin e vitit 1210

  18. Po ti je nje kokrra ordinerit, ça zbulimi ti mor zorrthare?! Ku eshte ky zbulimi famshem se po e presim 🤣🤣🤣🤣

  19. Shqipëria do shumë studjues si juve që ta njohim historinë tonë. Shumë pak është bërë në këtë drejtim dhe më shumë duhet shkuar nëpër arkivat e Vatikanit, Turqisë apo Greqisë. Shteti në fakt duhet të financojë fuqishëm në këtë drejtim. Urime, dhe vazhdimësi!

Lini një Përgjigje te Fahri Dahri Anuloje përgjigjen

Adresa juaj email s’do të bëhet publike. Fushat e domosdoshme janë shënuar me një *

Ky sajt përdor Akismet-in për të pakësuar numrin e mesazheve të padëshiruara. Mësoni se si përpunohen të dhënat e komentit tuaj.