Prek vështrimin tim me dorë të butë,
ngjitur me pullazin e çative,
një me përkrenaren e Gjergjit lart.
Prishtina ime!
Vendlindja ime!
Mall i derdhur në gjakun tim
faqeve të rinisë,
edhe në shekujt që vijnë.
Me mallin tënd mat dashurinë time,
pash më pash i bie zemrës.
sa shumë shpirt mbeti pa u matur!
Prishtinë,
Ajri i botës!
Kurorë e bukur,
e një shteti tjetër shqiptar,
në Gadishullin me gjëmë.
Prishtinë!
Vendlindja ime!
Më lër të prek edhe një herë,
Dheun që dua të më mbulojë.