NJË LULËKUQE PRANVERON
(Dëshmores Antigonë FAZLIU)
Ti, Atdhe qofsh i bekuar
Një shqiponje që e linde
E ke rritë në shkrepat tua
Antigonën- rreze drite
N’ Fushat e Kosovës vigane
Një lulëkuqe pranveron
Me kokë n’qiell seç lartësohet
Qenka lindë për lirinë tonë
Kur kushtrimin e dëgjoi
Të atdheut tonë arbëror
U rreshtua pas Flamurit
N’ UÇK me armë në dorë
Zemra e saj buçet si deti
Shpirti i saj si oqean
Si vullkan që sjell termeti
Sulet trimja për vatan
Lumë si prindërit që të patën
Shqipe mali moj trimëreshë
Jetë e mot të nderon kombi
T’ k’ndohet kënga besa-besë
Je stërmbesa e Kastriotit
E Qemalit mjekërrbardhë
Ti je motra e Zahirit
E Ademit legjendar
Lavdi motër jetë e mot
Që na solle këtë liri
Le t’shëndrit si meteor
Shpirti yt në përjetësi
Poezi nga Zymer Mehani
