Deri kurë do i përdorim në përditshmëri fjalët e huaja!
Takohen dy shqiptarë dhe kur përshëndetën me njëri tjetërin thonë: hoshgelden – hoshbollden!
Shkon te ndonjë mik apo i afërt dhe posa ulesh të përshëndet me fjalën, merhaba!
Edhe sa kohë duhet kaluar, derisa shoqëria shqiptare do vetëdijësohet dhe të mosë lejonë më sakatosjen permanente të gjuhës së tyre amtare?
Aktualishtë për nga vëllimi dhe përdorimi i fjalëve të huaja, vendin e parë e zënë ato turko-arabe si p.sh: „Allah, xhenet, subhanallah, hallall, haram, kabull, merhaba, hoshgelden, hoshbollden, inshallah, amin, salam-alejkum, alejkum-salam, etj…,“ shprehje që përdorën në përditshmëri kryesishtë nga hoxhallarët antikombëtar, injorantët, individët e pavetëdijshëm dhe fanatikët fetarë, kinse duke përdorur sa më shum fjalë arabe do ishin më afër Profetit dhe Zotit apo Allahut siç e quajn ata!
Gjuha shqipe është ndër gjuhët e para të kontinentit Evropian që e ka bekuar Zoti, kurë s’ka patur fare besime fetare, as të krishterë, as islame, dhe asnjë besim tjetër mbi këtë rruzull.
Të përdorësh sa më shumë fjalë nga gjuha e huaj në praktikim të besimit fetar, sepse ajo qenka gjuhë e Zotit, apo t’i përdorësh fjalët e gjuhës së huaj për të biseduar me bashkombasit tuaj, me fëmijët tauj në përditshëmëri është krim.
Veprimet e këtilla janë në kundërshtim të plotë me vet Krijuesin Fuqiplotë, janë absurde dhe antikombëtare.
Sidomos hoxhallarët e shitur dhe besimtarët shqiptarë musliman të paformuar, analfabetë, fanatikë dhe injorant, gjatë përshëndetjeve, urimeve dhe lutjeve fetare, rasteve mortore, me të madhe praktikojnë fjalët nga gjuhët turko-arabe, sepse feja iu imponu nga pushtimi i tyre barbarë.
Në këtë mënyrë, ata baltosin, fëlliqin, laramanizojnë dhe banalizojnë gjuhën tonë të bukur amtare.
Klerikët e këtij besimi fetar asesi të shkëputën nga predikimi në masë të madhe të ajeteve (mesazheve) kuranore në gjuhën arabe, edhepse askush nga të pranishmit(xhemati) nuk kupton asgjë nga ato që thuhen.
Aq më keq se besimtarët i miratojnë ato ashtu, si diçka hyjnore të thëna, pa ditur gjë se ç’kuptim kan!
Nga turqishtja dhe arabishtja kemi nje sasi te madhe të fjalëve që kanë hyrë në gjuhën shqipe në mnyrë të panevojshëme e të cilat zëvendësohen shum thjeshtë e pastër me fjalët shqipe, që në asnjë periudhë kohore nuk kanë munguar.
Pikërishtë shprehjet “Allah, merhaba, salam-alejkum, alejkum-salam, inshallah, xhenet dhe amin“ masovikishtë përdorën gjatë rasteve të vdekjeve, sa që edhe “intelektualët” e mjerë i kanë bërë të zakonshme në fjalorin e tyre.
Poqese ndodhë të jeshë prezent rasteve tilla, do përballesh me fjalën „merhaba“ si me qenë në KOR, dhe vehtës i thua: Jemi diku në Turkestan apo Arabistan!
Gjithçka durojë deri sot kjo tokë e lashtë arbërore, që ndër më të bukurat na e dhurojë vet Perëndia!
Mallkuar qofshin gjithë ato dhe ata, që mbi gjuhën e nënës vëjnë të huajën!
Würzburg 17 dhjetor 2016
Milaim Halimi
