MOJ SHQIPËRI
Moj e mjera Shqipëri
si po katandisesh bashkë me fëmijë,
disa po i hanë e zeza tokë
e ca të tjerë po të tretën nëpër botë.
Disa t’i vranë e masakruan
disa nëpër burgje t’i torturuan,
shumë për ty e dhanë jetën
po aq shumë larg teje për jetë mbetën.
Disa për fe po lidhen me shami
e me armiq po bëjnë miqësi,
disa po vriten mes vete simbas kanunit
e disa për lekë vëllaut i japin plumbin.
Disa po i vret droga me të madhe
e disa nga zhgënjimi po bëjnë vetëvrasje,
disave për jetë u humbi gjurmë Serbia
e disa edhe sot po t’i masakron Greqia!
Me disa vasha t’ua të bukura s’i sorkadhe
po bëhen pazare për një grusht pare,
nga baballarët e tyre faqezi
po bëhen nuse për pleq në Serbi!
Çamëria dhe Molla e kuqe
kur ishin me ty dukeshin si dy lule,
tani kan mbetur në mëshirën e Zotit
nëse sërish i bashkon me tokat e Kastriotit!
Edhe Mitrovicës i është vënë kufini
nuk është s’i ka qenë kur ishte gjall Isë Boletini!
Nga tokat t’ua akoma po kërkon hise Serbia
e ty po të vritet në Siri rinia!
Disa edhe sot po e marrin arratinë
se në shpirtë jan lodhur me varfërinë,
po ikin nëpër rrugët e botës
që të sigurojnë kafshatën e gojës.
O moj Shqipëri moj nënë e mjerë
zemra për ty loke po më therrë,
burrat e dheut të bënë zonjë të rëndë
e maskarenjët po të marrin nëpër këmbë.
Dhe sot moj loke pas dymbëdhjetë dekada
po të ishte gjallë Pashko Vasa,
do të thoshte përsëri me lot në sy:
O moj Shqypni e mjera Shqypni
kush të ka qitë me krye n’hi?