GJETHEVE NË VJESHTË
O gjethe! – lehtë po iu thërras!
Koha ju ka bërë ushqim për zogjt e tretur
E prej krihëve të coptuar – si kurorë ndër varre!
N’at kodër të gjelbëruar janë hapur…
O gjethe!
Zemrat i lëndojnë “eshtrat e juaj”
Që prej degës era brutale u ka ndarë, humbë…
– E duke mbjellë arën pjellore,
Bujku, me dorën lakuriqe, ndjersën nga balli fshinë,
E në çdo pranverë, prej një kokrre misri të hjedhur!
…Në vjeshtë, kur ju, o gjethe, nuk jini
Fshatarja e shpejtë, kallinjtë e grurit i lidhë!…
O gjethe! (Ah!Përsëri po më duhet me ju thirrë);
Sy nuk keni: – ja, unë po ua them –
– Ngjyrën e gjelbërt që Maji u pat dhënë
Dorë e ashpër e Nëntorit u ka rrëmbyer!…
Por mos u shqetësoni,
– Se luftëtari i ri “i cili s’është më me ne”
Një album për mua, për shokët e mijë, ka krijuar!
Dhe prej neve dorë nëpër dorë
Ka mbërrijtë në majë të lisit!
Ku, ju, deri tash keni qenë…
E, nxënësi i vyeshëm, në përvjetorin e kësaj kurore
– Me gjak do t’shkruaj
Punimin më të bukur – që mundet,
Mendja e njeriut me krijuar!
Por,
Në mua një ble shprese i fortë si çeliku
Më shtyen me ju pritë, –
Që t’më vizitoni përsëri
…Kur të shifni për t’parën herë
Dritën e Diellit me sy!…
Luzern – 1982
(PS: një vit pas demostratave që tunden themelet e demokracisë dhe lajmëruan luftën për Liri dhe barazi të të gjithë popujve, këto vargje janë shkruar duke shpresuar për ditë më të bardha në të ardhmën… Poezija nuk është e botuar në asnjë gazetë apo në ndonjë medium tjetër Elektronik pos në faqen http://www.mergimtari.ch dhe tani në këtë faqe ku pjesërisht do të mundohem te jap edhe unë diçka të mirë në favor të lexuesve që ndjekin këtë faqe)(Autori???)