Letër publike protestuese Bashkësisë Ndërkombëtare dhe Qeverisë së Serbisë për punë me dy standarde! (2)
Nuk mund të ketë paqe mbi bazën e diskriminimit dhe të privilegjeve
Shkruajn: HALIM HYSENI & ISMAIL MUHARREMI
Nga kjo, rrjedhimisht del përfundimi se këtë që e fitojnë serbët në Kosovë duhet ta gëzojnë edhe shqiptarët në Luginën e Preshevës. Të gjitha zgjidhjet tjera nuk do të jenë të qëndrueshme, sepse faktori shqiptar më nuk është ai që ka qenë gjatë marrëveshjeve të arritura në të kaluarën. Derisa Vuçiqi vjen në Kosovë duke e mbrojtur dhe ruajtur Policia e 
Kosovës dhe gënjen se Kosova është “djep i Serbisë”, duke harruar se tërë territori i Serbisë së tashme dhe i Bosnjës (Mbretëria e Batonit) ka qenë dhe do të mbetet tokë e shenjtë iliro – shqiptare, në Medvegjë hordhitë e Partisë Përparimtare Serbe, partisë së Vuçiqit, sulmojnë dhe kërcënojnë fizikisht zëvendëskryetarin Florim Sahitin, vetëm e vetëm pse është shqiptar. Askush, as në Kosovë, e as në Serbi nuk bëri as “gëk” e as “mëk”, për këtë veprim makabër. Sikur kjo t’i kishte ndodhur një kryetari serb, Vuçiqi dhe Çurkini do ta tronditnin Këshillin e Sigurimit të Kombeve të Bashkuara. Sigurisht ky rast do të përfshihej edhe në raportin e Ban Kin Munit. Për çudi, për këtë rast asnjë fjalë nuk e shkruan as gazetat dhe burimet e tjera të informacionit në Kosovë, sepse për to, ky nuk është lajm që rrit tirazhin e shitjes, sepse të rrihet një shqiptar nga serbët nuk është lajm, po të rrihet një serb nga shqiptarët është lajm (lexo analogjinë kibernetike: qeni e ka kafshuar njeriun nuk është lajm; lajm është njeriu e ka kafshuar qenin). Lidhur me këtë ngjarje ka reaguar kryetari i Kryesisë klubit të vendlindjes “Trojet”, Ismail Muharremi, por reagimin nuk e kanë botuar ato media në të cilat reagimi është adresuar.
- Zoti Jablanoviq, ndihmo të gjenden varret e 34 të rinjve shqiptarë, të ekzekutuar nga UNÇ-ja!
Ministri i Qeverisë së Republikës së Kosovës, Jablanoviq, i cili nuk e njeh Republikën e Kosovës (siç!?) në “kërkim falje” nënave gjakovare deklaroi se nuk ka ditur për masakrat, të cilat i ka bërë ushtria , policia dhe paramilitarët serbë, sepse ka qenë i ri, demek adoleshent. Meqë Jablanoviq nuk e paska ditur së çfarë ka ndodhur në Kosovë, me popullin shqiptar, gjatë luftës së vitit 1998-99 duam ta njoftojmë për veprimet e policisë, ushtrisë dhe të paramilitarëve serbë mbi popullatën shqiptare të Medvegjës vetëm gjatë dy luftërave. Para kësaj, do e lusim të interesohet për shkakun pse u sulmua dhe u kërcënua fizikisht zëvendëskryetari i komunës së Medvegjës, Florim Sahitaj, nga anëtarësia e Partisë Përparimtare (siç!) Serbe. Jablanoviq do t’u jemi shumë mirënjohës, nëse na ndihmoni të gjejmë eshtrat e qytetarëve të komunës së Medvegjës, të fshatrave Svircë dhe Gërbac të cilët, shtabi ushtarak i UNÇ-së (Ushtrisë Nacionale Çlirimtare ) në nëntor të vitit 1944, në shtëpitë e tyre i arrestuan dhe i ekzekutuan mbi 30 veta, të gjithë djem të ri. Këta të rinj të lidhur me pranga dhe në përcjellje me rrahje u vendosën në qendrat e “hetuesisë” në odën e Baftijajve dhe Shaqirajve në Svircë dhe të Avdijajve në Gërbac . Arsyeja e arrestimeve dhe ekzekutimeve thuhej se ishte pjesëmarrja e tyre në shpartallimin e brigadave partizane që synonin të depërtonin në drejtim të Kosovës dhe për plaçkitjen e spitalit partizan në Svircë. Pas maltretimeve disaditëshe, të gjithë të arrestuarit, të lidhur dy nga dy me pranga, ishin drejtuar në drejtim të Banjës së Sijarinës dhe të Lebanës nga rrethina e të cilës në dhjetor dhe janar të vitit 1878&79 ishin vrarë, masakruar dhe dëbuar nga trojet autoktone të gjithë shqiptarët familjet e të cilave edhe sot në Kosovë mbajnë mbiemrat: Bojniku, Konjuhi, Shillova, Rukoci, Byqmeti, Gajtani, Krivaça, Rafuna, Stublla, Radevci, Retkoceri, Maqedonci, etj. Që nga ajo kohë ishin të zhdukur dhe dëbuar rreth 150.000 shqiptarë pa gjurmë, si edhe sot që janë rreth 1,400 persona të zhdukur dhe pagjetur dhe pa gjurmë, nënat e të cilave ti i quajte “egërsira”, pse protestuan, sepse mendonin se në mesin e tyre ishin edhe ata që kanë vrarë, masakruar dhe që janë shkaktarë që ato edhe sot e kësaj dite nuk kanë asnjë gjurmë për fëmijët e tyre.
- Jablanoviq, ke pak empati. Nëse nuk e di kuptimin fjalës empati, po ta shpjegojmë. Empati do të thotë të biesh në pozitën e tyre
Por, z, Jablanoviq, t’i kthehemi temës, të arrestuarit, gjurmët e të cilëve nuk dihen edhe sot, e të cilat pasardhësit e tyre i kërkojnë janë: 1. Ajet Veseli, 2. Rexhep Veseli, Hafiz Vrapca, 4. Avdil Vrapca, 5. Halim Duli, 6. Halit Duli, 7. Hamit Qerkini,8. Sylë Xheladini. 9. Arif Emini.10. Fazli Emini, 11. Ahmet Bajrami, 12. Dul Abazi, 13. Arif Abazi, 14. Hajdin Abazi, 15.Behram Zejnullahu, 16. Jashar Zejnullahu, 17. Jahir Gërba, 18. Shaban Salihu, 19. Ajet Jashari. 20. Avdil Veseli, 21. Tahir Zymberi, 22. Rexhë Salihu dhe 23.Asllan Gisha, të gjithë nga fshati Svircë. Të arrestuarit dhe të zhdukurit nga Gërbaci ishin: Salih Dul Haziri, Ali Dul Haziri, Hafiz Ali Kurti, Sherif Zejnulla Murati, Asllan Ibish Hajdari, Alil Ajeti Arifi, Shaban Behë Hajvazi, Hazir Shaban Hajdari, Rexhep Ibrahimi dhe Fetah Ibrahimi.
Z. Ministër i Republikës së Kosovës që i mbron interesat e Republikës së Serbisë çfarë mendon lidhur me këto ekzekutime të bëra pa gjyq, djem të rinj të masakruar dhe të zhdukur. Lidhur me këto ekzekutime eprorët partizanë të rangut lartë dhe disa historianë kishin deklaruar se:”… për dështimin e tentim depërtimit të brigadës partizane në drejtim të Kosovës dhe shkatërrimin e spitalit asnjëherë nuk janë kërkuar fajtorët. Si kompensim të këtij “dështimi” janë masakruar të rinjtë shqiptarë vetëm pse ishin shqiptarë. Njëri nga komandantët e shtabit ndëshkimor në një ndejë, gjysmë i dehur, me ndërgjegje të vrarë kishte deklaruar: “Me urdhrin nga lartë i pushkatuam njerëzit e pafajshëm“. Ai kishte deklaruar se vrasja e tyre ishte bërë në vendin e quajtur “Beli Kamen” ( shqip:Guri i Bardhë”) që ndodhet ndërmjet Lebanës dhe Bojnikut.
Familje e këtyre të vrarëve të pa faj do t’u jenë shumë mirënjohës nëse ndihmoni që pas 70 vitesh të gjejnë eshtrat e të afërmeve të tyre dhe t’i varrosin me dinjitet.
- Z. Jablanoviq, na trego pse u vra dhe u dogj familja e heroit Zenel Hajdini!?
Zoti ministër, ju keni thënë se nuk dini së çfarë ka ndodhur. Po Ju informojmë se vetëm nga komuna e Medvegjës nga shtypja politike, presioni, diskriminimi mbi baza etnike janë dëbuar afër 10.000 shqiptarë, pjesa dërmuese e të cilëve janë vendosur në Fushë-Kosovë, Matiçan, Hajvali, Prishtinë etj. Në Fushë- Kosovë, ku edhe u ndez fitili i luftës më gjakësore dhe brutale në fund të shekullit XX shqiptarët e Medvegjës së bashku me shqiptarët vendor përsëri pësuan sepse nga një thertore erdhën një thertore edhe më të tmerrshme. Edhe këtu ushtria , policia, paramilitarët e shtetit, nderin e të cilit jeni duke e mbrojtur, masakruan, fëmijë, gra, pleq, plaka, të rinj dhe të reja të cilit shteti i Serbisë i kishte ndjekur nga Medvegja. Meqenëse ke deklaruar se nuk dinë për masakrat e bëra nga Republika e Serbisë, të lusim lexoj emrat dhe mbiemrat e të vrarëve vetëm të shqiptarëve nga Medvegja, në mesin e të cilëve është edhe vëllai dhe nipi i Zenel Hajdinit, heroit të LNÇJ, i cili është vrarë në Gazdar afër Medvegjes: 1. Ajet Muharrem nga Tupalla, u vra dhe u dogj në shtëpinë tij më 26.03.1999; 2.Hajvaz Hajdini ( vëllai i heroit Zenel Hajdini) i paralizuar 7 vjet u dogj në shtëpi të vet, më 27. 03.1999 nga Tupalla; 3. Gjyle Hajdini , u vra në prag të shtëpisë më 25.03.1999; 4. Hashim Hajdini u vra në shtëpinë e vetë me më 26.03.1999; 5. Veli Hyseni nga Tupalla u vra me 27.03.1999; 7. Nazmije Muharrem Hyseni nga Tupalla u vra dhe u dogj në shtëpinë e vet në mars 1999; 8.Bahtie Fazliu Luta nga Tupalla u vra në mars 1999; 9. Emin Kadolli, nga Gërbaci u vra në mars 1999; 10. Gjyle Kadolli nga Gërbaci u plagos në mars 1999; 11. Sylë Haziri, nga Gërbaci mars 1999; 12. Miftar Ibrahimi, nga Gërbaci u vra dhe u dogj në mars 1999; 13. Nazmie Syla, nga Gërbaci u vra në mars 1999; 14. Zymber Syla u vra në mars 1999; 15. Naim Syla , Gërbac, u vra në mars 1999; 16. Valbona Syla , Gërbac 1999; 17. Halil Azemi, Gërbac , mars ‘99; 18. Sokol Fazliu, Gërbac 1999; 18. Qamil Syla , Gëbrac mars ‘99; 19. Jakup Arifi , Gërbac , mars ‘99; 20.Ahmet Abazi , nga Svirca , u gjet pa kokë në Miradi; 21. Beqir Uka , Svircë u vra dhe u masakrua; 22. Mihane Uka nga Svirca u vra; 23. Rrahman Xheladini, Svircë u vra; 24. Hamide Xheladini, Svircë u vra; 25. Ramiz Veseli, Svircë , u vra; 26. Fatmir Shaqiri nga Svirca u vra; 27.Hetem Rama, Svircë, u gjet pa kokë; 28.Selvije Mehmeti, nga Svirca u vra në Matiçan; 29. Zenel Halimi nga Svirca u vra në Fushë Kosovë; 30. Arif Syla, nga Ramabaja, u mor natën, u gjet pas 4 vjetësh i masakruar; 31. Aziz Jashari nga Dediqi, u vra në Prishtinë.
As sot, pas 15 viteve, familjarët e tyre nuk dinë gjë pse Hasan Muharremi i lindur në Tupallë me vendbanim ne Fushë Kosovës u mbytë “aksidentalisht” në punktin policor në Bujanoc. Murat Kurti, i lindur në Gërbac me banim në Hajvali, u zhduk në kufi me Malin e Zi. Familjaret e Fehmi Hysenit, nga Gërbaci, i cili u zhduk, ndoshta më mirë të thuhet u kidnapua nga forcat e Serbisë të cilat ti i mbron si ministër i Republikës së Kosovës, as sot pas mbi 15 vite nuk dinë gjë për anëtarin e humbur.
- Pse u dëbuan rreth 10,000 shqiptarë nga Medvegja, për të cilët askush nuk flet?
Z. Jablanoviq, ne autorët e këtij shkrimi informues, jemi duke bërë gabim që trajtojmë fatin dhe pësimet makabre të bëra nga shteti, interesat e të cilit ti i mbron, sepse pjesa tjetër e popullit shqiptar në Kosovë ka pësuar shumë më keq dhe shumë më shume se sa rastet të cilat ne i trajtuam e që lidhen me Medvegjën, ku sot jetojnë me pak se 500 veta në frikë dhe panik, ndërsa të tjerët të dëbuar nga Medvegja, nuk e gëzojnë as drejtën të kthehen në tokën e tyre mijëvjeçare me arsyetim se janë shpërngulur nga Medvegja para vitit 2.000.
Me këtë letër të hapur i drejtohemi edhe e Bashkësisë ndërkombëtare që të mos veprojë me dy kute, sepse parimi i veprimit me dy standarde të ndryshme në hapësirën e përbashkët evropiane nuk do të sigurojë paqe. Ju duhet ta dini se shqiptarët nuk do të pranojnë më vendimet me të cilat ata përçmohen, gjunjëzohen dhe bëhen qytetarë të rendit të dytë në tokat e tyre mijëvjeçare. Vrasësit e luftës se fundit të shqiptarëve të Medvegjës dhe të atyre që sot e 15 vjet janë të zhdukur shëtisin të lirë në Kosove dhe në Serbi. Ata janë të pandëshkuar. Emrat dhe mbiemrat e tyre janë të njohur për pushtetin e tashëm serbë. Ata të cilët i kanë djegur mbi 100.000 shtëpi të shqiptarëve, që kanë djegur mbi 300 shkolla dhe institucione arsimore, 250 xhami, 5 kisha katolike, kanë vrarë mbi 13.000 shqiptarë, në mesin e të cilëve janë edhe mbi 1300 fëmijë, që kanë dhunuar mbi 20 000 vajza dhe gra shqiptare, që shëtisin të lirë dhe të pa ndëshkuar do të ndjehen shumë krenarë kur të dëgjojnë se do të formohet në Kosovë një gjykatë speciale, e jo edhe për Serbinë.
Pse vetëm për serbët formohet Asociacioni i Komunave serbe e kjo të mos formohet edhe për shqiptarët e Luginës së Preshevës! Pse shqiptarët në Serbi, të ndjekur, të persekutuar, të diskriminuar të mos i gëzojnë të njëjtat të drejta të cilat i kanë dhe gëzojnë edhe serbët në Kosovë.
- Pa drejtësi dhe barazi etnike çfarëdo nënshkrimi vlerën e ka nul/Zero!
Ne ju bëjmë me dije se nënshkrimet kapitulluese të njerëzve që nuk mbrojnë të drejtat dhe barazitë e të gjithë qytetarëve të Kosovës, pavarësisht nga prejardhja etnike, racore,fetare, gjuhësore, gjinore praktikisht do kenë vlerë nul(zero). Këto nënshkrime nuk do të kenë vlerë praktike, nëse ajo që u jepet serbëve nuk e gëzojnë edhe shqiptarët e luginës së Preshevës. Përpjekja për të siguruar paqe pozitive mbi bazën e diskriminimit dhe të privilegjeve do të jetë ogur i zi për paqen në hapësirën evropiane. Këtë e kanë vërtetuar të gjitha luftërat e përgjakshme të ndodhura gjatë shekullit XX, në të cilat kanë pësuar me qindra miliona njerëz të pafajshëm.
- Ne nuk jemi nacionalistë dhe nuk kërkojmë hakmarrje, por drejtësi!
Nga përmbajtja e kësaj letre, ata që nuk çmojnë vlerat njerëzore mund të na etiketojnë ashtu siç fare nuk jemi. Në fund të na fusin në kategorinë e nacionalistëve dhe të pseudopatriotëve. Ne fare nuk kemi urrejtje ndaj popullit serb e as ndaj asnjë kombi dhe etnie në botë, bile – bile shprehim publikisht revoltën tonë për pozitën diskriminuese të ashkalive, egjiptianëve, të romëve në Kosovë. Ne nuk kërkojmë hakmarrje, ne angazhohemi vetëm e vetëm për drejtësi. Motoja me të cilin jemi udhëhequr në këtë letër publike është strofa e një humanisti, shkrimtari dhe intelektuali shqiptar, Xhevdet Bajrajt, ligjërues për Letërsi Ballkanike në Mexico University, me të cilën dhe e përfundojmë këtë Letër- protestuese publike:
Liria e tmerri
S’dua t’ua harroj; Për hatër të ditës së nesërme; S’dua t’ua fal; Se nuk i falin as të vdekurit e mi; S’ dua t’ua kthej; Që të mos bëhem si ata. (Fund)
