M Ë R G I M I
Ditët kaluan, vitet ikën, dekada shënuan
Dhe tani kujtimet s’më lënë të qetë
Ato si ujë lumi ndër urë shkuan
U derdhën në detin që i thuan jetë
Atdheu, vendlindja, i votrës zjarri
Familja, farefisi edhe shoqëria
Halle e derte ka plot kurbetqari
Trupin n’mërgim, mendjen te shtëpia.
Pra,e hidhur është buka në vend të huaj!
Ai që se provoi as nuk e shijoji, këtë s’e di
Ti, vendlindjes shpinën kurrë mos ia kthe
Sepse, tokën e huaj nuk e thirrin Atdhe?!
