Turqit i patem pushtues, te njejte si Serbet, ARMIQ!

“Kush ep çiken n’turq, asht i djegun e i pjekun e i dalun”.!!!
-Gjithmonë kam pyetur vetën!
Përse të parët e mi përfunduan në një fshat të thellë,mes maleve,pa një komunikimë të mirfilltë me fshatrat e pakta përreth dhe qytetet e largëta?
Pikërishtë, bazuar në këtë fjali,mbetur si një thesar me flori nga parardhësit tanë Arbër -“Kush ep çiken n’turq, asht i djegun e i pjekun e i dalun”-gjejë përgjigjëjen dhe jo vetëm unë!
Rëndësia që i kushtohet trashigimisë,vlerave të ruajtura me “fanatizëm” për breza me rradhë, tregon për arsyejet,që ishin të shumta, ndërto ishin- mospranimi gjuhës,kulturës,apo konvertimi nga në një fe në fe tjetër etj.
Sot këto vlera, po nëpërkëmben,është deformuar e vërteta në mënyren më ekstreme!
Kishat e vjetra në shumë fshatra,dhe jo vetëm,u lanë në harres dhe me kohën u dekraduan, ishin vler e s’kaluares, të s’vërtetës se çfarë në të vërtet besonin parardhësit tanë!
Për të mos rënë ne “sy”të pushtuesëve osman, ishte njëra ndër arsyejet,edhe për faktin se shumë nga ata që kishin ndryshuar pamjen nga jashtë, dhe ishin shëndruar në servil të perandoris osmane,sepse mirpaguheshin për spiunazh-përçarje,ishte edhe faktori tjetër shumë i dhimshëm, kushtet e jetesës apo të them të mbijetesës.
Unë përsonalishtë nuk njoh ndonjë fshat apo fshatar të mos ketë përjetuar këtë transformim-deformim rënjësorë, -tragjik-do ta quaja.
Kohë mas kohe, erdhëm në ditët e sotme! Fshatra e qytete, lënë nën mëshiren e fatit dhe mbi “rrënojat”! Nxitohet të ndërtohet çkado, për të vetmen arsyeje-të humbet e vërteta!
Por kjo s’ka për të ndodhur kurrë. Kot lodheni.
Çfarë përfitojmë ne duke u shmangur të vërtetave,të kaluares sonë,e cila ka vlera të jashtëzakonshme në krahasim me vlerat që paraçiten sot,e që në fakt janë –ANTIVLERË.
Unë nuk jam nga ata..si thot një fjalë e urtë”shkon kah të fryej era”.Unë eci përpara pa harruar të shohë mbrapa,se çfarë më la koha. Vetëm atëher jam i sigurtë të përballem me sfidat që të nxjerr koha.
Armiqët do të shtohen, do të jenë edhe më të egër, nëse ti nuk ke një përcaktim të çartë në çfarë paraqet-përfaqsonë.
Duke parë nga ty, si një servil, me një çmim të vet’paracaktuar, krjtësishtë qesharak, siq janë në këtë rastë hoxhallarët sot, e besa edhe dje, ata që luajnë me fatin e një populli,mbjellin përqarje, që nga koha kur u dredh bashkë me pushtuesin kjo fe,dhe duke shetutur her në një prehër tek tjetri,në një përqarës primitiv,pozita do të vijë çdoherë e më shumë duke u ngushtuar,dhe si përfundim,në kosh të plehrave.
Unë si besim kam të kaluaren. Nuk i përkas ndonjë feje të caktuar, ato ikin e vinë,por historia mbetët. Me të-HISTORINE- nuk do të lejoj asnjë njeri të tallet,të luaj me themelet e saja,mbi të cilat, si bazë kanë, gjakun e derdhur në shekuj.
Ky është besimi im.
Unë (lindur në Hajvali, një vjeç isha kur u vendosëm Prishtinë, ku jam rritur) vijë nga një fshat…Vërbicë e Zhegovcit quhet!
Njëher kam qenë në gjithë jetën time në këtë fshat,i bukur sa… nuk bëhet!

Pal
Islam Idrizi 08.07.2019

Shperndaje ne
Updated: 12 Korrik, 2019 — 02:23

The Author

Islam Idrizi

Lini një Përgjigje

Adresa juaj email s’do të bëhet publike. Fushat e domosdoshme janë shënuar me një *

Ky sajt përdor Akismet-in për të pakësuar numrin e mesazheve të padëshiruara. Mësoni se si përpunohen të dhënat e komentit tuaj.