Dy poezi të poetit, Kasam SHAQIRVELA, për
GJERGJ KASTRIOTIN-SKËNDERBEUN
***
NË BELVEDERE
Atje n’Belvedere,
Në të bukurin Muze!
Qëndron e nuk flet
Shpata e Gjergj Kastriotit
Dhe Përkrenarja e trimit Skënderbe
Që mbanjë famën edhe lavdinë
Për Shqiptarinë…
Janë jeta dhe historia
E t’madhit Skënderbe
T’kësaj figure legjendare!
T’kësaj embleme shqiptare
Si në Belvedere
Dhe n’shum’ qendra bote
Shdriti ky yll epoke.
Ky hero kombëtar, po ky i joni bir
Me shpirt e gjak Arbri
Lindur nga Arbëria
Ky stërnip me yll Ilir!
Që e njohu për të bëmat
Madje vetë Perandoria
Për luftërat dhe trimëritë
Kur i frenoi hordhitë,
I asgjësoi t’pushtuesve ushtritë
Ai bëri madje shumë,
Duke e derdhur gjakun lumë
Bilee jo vetëm për ne..!
Por edhe pët të tjerët
Duke u bërë mal i pakapërcyeshëm
Për ushtritë nga Azia,
I lidhur fort, i nyjshëm
U bë tmer e lemeri
Si në ëndërr si në zhgjëndërr
Për çdo okupator, satrap zaptues
Që Evropës ia kishte mësy
Nën zgjedhën e vet skllavëruese
Nën kthetra përgjakshëm ta shtij’..!
***
PËRGjIGJE ATYRE QË MUNDOHEN T’I ThAJNË RrËNjËT E TRUNGUT TË VET PËR TUA LULËZUAR DEGËT E TRUNGUT TË TJERËVE
E TËRA NjË HISTORI
(Gjergj Kastriotit-Skënderbeut)
Kjo figurë më se Legjendare
Është e tëra një histori
S’ka të fikur zjarri i zemrës
Për Votrën tonë, sa herë t’përbuzur
Për Atdheun tonë, ShQIPTARI..!
Emër ky që kurrë nuk vdes
As nga t’huajt e as nga tonët
Por përcillet nga brezi n’brez
Bëma e tij, bëmë njerëzore
Fat e nder pët Tokën Arbërore
Ky Hero, ky shpirt vigani
Ushqen shpirtin e çdo shqiptari
Qëkur i vu fre një Uragani
Çerekshekulli e hiq më pakë
Shumë borxh i ka Evropa Plakë
Bota e civilizuar e demokratike
Që s’ka sherr e nuk të hi në hise
Anembanë Globit ton’
Këtij fakti s’ka sesi t’i ike
Prandaj dhe n’qindra libra e kujton
Imazhin e këtij Heroi, këtij Legjendari
Nuk e zbehin aspak lehjet paranoike
As shantazhet dhe falsifikimet finoke
Nga biçim injonjoranti a tregtari
Të kulturës dhe historisë pellazgjike
Sepse, ajo, rrënjët i ka thellë në parahistori!
As larot e zi që shiten për lekë n’pazar?!
As trularët kolltukxhi, që sillen si nuset n’dremi?!
Nuk ia ndërrojnë dot rrugëtimin kombit Shqiptar!
Që kur mori të mbarrën e Diellit kah Perëndimi.
