Miq të nderuar , sot po ju sjell poezinë kushtuar Naimit,
në shenjë përkujtimi në 176 vjetorin e lindjes së tij.
*
GURRA QË S’SHTERET
(N a i m i t)
Sa herë që ke ditëlindje
Shqiptarët të kujtojnë
Disa pa dhe ca me bindje
Veprën tënde fort e çmojnë
Por dhimbjen për shqiptarë
Nuk ta heqin o fanar!
Dhe unë bëra një fyell
Jo si të bariut o yll
Por sa t’i këndoja
Një atdhetari…
Që edhe mua
Të më shuhet malli
*
Vrimat e fyellit
Të bëra i gjeta
Në mushkëritë e tua
Që t’i shpoi jeta…
Vuajtjesh për atdhe
Dëshirash për këndim
Për histori e ardhmëri
Për bukuritë e vendit tim
Si tani si atë mot
Ç’fat i rrëndë dhe i keq
Për mëmën Shqiptari
O i lumi zot?!
*
Naim bej o frashëlli
Yll i ndritur
I Shqiptarisë…
Mesia i njerëzisë
Kur vendose
Të marrësh dhenë
Sa të rrahu zemra
Për mëmëdhenë…
Ti këndove për Atdhe
Për arbëreshë dhe More
Për të madhin Skënderbe
Epope mbi epope…
Si për fusha dhe bregore
Për tradita kanunore
Përse Frashëri yt sot
Është lënë pas dore
Ndonëse qanë e dënes
Por s’duket t’i rrjedhin lot
Sepse i janë tharë qe sa mot?!
Por tani, kush na iku!
Që shqiptarët e lënë dhenë
Apo dhe po e presin,
Që të kthehet, Skënderbenë?
“Vaj vatani e mjer mileti”
Shqiptarinë çka e gjeti
Herë mga shpifje
E herë me thika
Politika pra politika..!?
Po jo.. more jo
Se deti s’ngelet në pika
Dhe gurra yte…
Nuk shteret asnjëherë
Dimer e verë…
Dhe “Bagëti e Buqësi”
Çdoherë na jep jetë
Na mbush me besim të vërtetë
Është pra vepra jote
Kuptimplote…
Melhem i kësaj bote
Kurrë nuk plaket
Po sa vjen dhe përflaket
Ajo mbetet gjithmonë e re
Sepse këndon…
Për të vetin Atdhe!
© Kasam SHAQIRVELA
