Kjo Gjakovë aq e lakmuar dhe aq e urrejtur , as vet nuk e di se pse? Ishte turku 500 vjet dhe nuk mundi t`ia ndërroj mentalitetin, Gjakova e vazhdoi me të veten , thuajse ai nuk ekzistonte . Kur hynë serbe ne vitin 1912 , Dimitrije Tucoviqi kishte shkruar : “Kemi hyrë në tokë të huaj “. Por, Konferenca e Londrës i caktoi kufinjt dhe edhe Gjakova mbeti nën Serbi ; e njëjta vazhdohej , edhe ata pak serb ( me të vërtetë pak ) flitshin shqip .
Vladan Varijeviq , (docent i fakultetit filozofik , Universitetit të Prishtinës – në Mitrovicë) në libërthin e tij kishte shkruar: “Gjakova, kjo dëshmitare e gjallë i rënjës së Serbizmit “, ashtu më kishte hidhëruar por edhe aq shumë u gëzova që ika nga kjo qytezë që të nesërmen (Ђаковица, овај живи сведок пропасти Српства, тако ме је растужила да ми је чисто било мило када сам већ другог дана могао оставити варош (Владан ВИРИЈеВИћ ,Доцент, Филозофски факултет, Универзитет у Приштини / Косовска Митровица)
Po pse u hidhërua profesori i Mitrovicës ( m`at`anë urës së Ibrit ) ? Sigurisht që po, e çmoj seriozitetin e tij ; sepse nuk mundi ta besojë “ të vërtetën “ serbe në Gjakovë.
Pra , miq të nderuar në dorë e kam punimin plotë dëshpërim të profesorit të përmendur më lartë “ЂАКОВИЦА – „ЖИВИ СВЕДОК ПРОПАСТИ СРПСТВА“ ( Gjakova- dëshmitare e gjallë e rënjës së serbizmit 30. октобра 2011.)
Nga vizita një ditëshe e tij (Docentit Virijeviqit ) në Gjakovë , ai u zhgënjye aq shumë sa që shkrimeve të Spiridon Gopçeviqit ( 1888 ) i dukeshin se s` kishin qenë reale .Ai e pa një sintezë që në mënyrë të vet e paraqet “tragjedinë shumë vjeçare të shlyerjes dhe vdekjes së serbizmit në Gjakovë “
Zoti profesor i ngashënjyer nga librat dhe politikat ditore kishte menduar që do e gjënë Gjakovën si qendër të madhe serbe , dhe si një shpresë e nënshtrimit përfundimtar serb të Gjakovës dhe Kosovë . por jo atij i doli ndryshe .
Më tej shkruan : “ Për të kaluarën e Gjakovës e posaçërisht për serbet e saj ka pak shënime si shkencore ashtu edhe tjera . përveç disa udhëpërshkrimve të cektë dhe të fragmentuara “
Sigurisht që nuk ka shkrime ‘serbet në Gjakovë nuk kanë jetuar kurrë për veç disa familjeve koloniste të të pas luftërave botërore. Ata , që serbët i mbanin për serb ishin shqiptarët ortodoks të “rrugës së shkijeve ‘ që më shumë flitnin shqip se serbisht; pra kështu mungojnë edhe shkrimet për ta.
Për prejardhjen e emrit Djakovica ai e thotë : “ në traditën popullore të fundit të shekullit 19-të ,për formimin e Djakovices ishin tri teori ( sipas Milosh Velimiroviqit ) : e para Djak ( serb. nxënës) se pse këtu paska qenë shkolla të cilën e mbanin serbët e mesjetës ; e dyta , në rrugën Prizren -Shkodër një far Djakovi e paska pasur një “ mehane” ( kafe ) dhe nga ai e kishte emrin; e treta teoria e Hadum Agës.
Profesori ankohet që nuk ka shumë materiale të shkruara për Gjakovën gjatë shekujve 16-19.
Një gjë duhet cekur se ky docent i Mitrovicës i entuziazmuar nga literature e madhe serbe plotë gënjeshtra dhe falsifikime ka menduar se edhe në Gjakovë do të gjënë një qendër të madhe serbe. Mjerisht që jo !
Juve lexues të nderuar po iu shkruaj literaturën që profesori e ka përdorur për këtë libër plotë dëshpërim për Gjakovën , kurse historianëve dhe të interesuarve mund t`iu shërben bile për të parë fantazitë serbe të Serbisë së Vjetër ( Kosovës).
Fahri Xharra,15.11.16 Gjakovë
