Shkruan : Brilant Gashi
Nuk kam se çfarë të them më tepër për trimat tanë , të cilët dhanë jetën e tyre për Shqipërinë tonë ndër shekuj . Thjesht na ka mbetur vetëm të krenohemi me këta njerëz , të cilët zbritën në tokë si engjuj mbrojtës për të mbrojtur tokat shqiptare me një përkushtim të madh .
Nuk është vetëm një hero , por janë me qindra të tjerë , të cilët donin që të luftonin për kombin tonë të shenjtë . Ka nga ata , të cilët janë akoma të panjohur për popullin dhe besoj se edhe këta do të njihen ndonjë ditë nga vet-populli . Kam mallë për këta persona sepse nuk kam mundur t’i takoj kurrë , por për sa kohë që zemra ime rreh për një Shqipëri të lirë dhe natyrale , do të rrah edhe për trimat tanë të fortë .
Lumë ajo lagje e trimave , për trimat që ka nxjerrë në këtë kohë të “paqes” . Kumanovë , vetëm dashuri kam për ty dhe asgjë tjetër . Kudo që të jem do të të dua siç e dua çdo pëllëmbë të tokave të mia . Të kam dashur gjithmonë me zemër . Por më 9 maj të vitit 2015 , ajo dashuri u rrit në një nivel tjetër . Vallja e shqipes do të vallëzohet gjithmonë për këtë tokë dhe për trimat që ka bërë !
Një tokë shqiptare , me gjak shqiptarësh dhe me traditë , gjuhë dhe zakone shqiptare . Për fat të keq , kjo mrekulli ishte në të kaluarën . Një tokë shqiptare , por tani e robëruar nga sllavo-maqedonët dhe pa asnjë të drejtë primare . Këta janë sllavët e poshtër , të cilët i kanë bërë gjithë këto të zeza . Dhimbja jonë bëhet shumë më e madhe .
Dalin lotët për Shqipërinë time , për Kumanovën time dhe për trimat nga Kosova ime . Ndërkohë , shtohet urrejtja e madhe për tradhëtarët . Kjo urrejtje është duke e pushtuar unin tim shqiptar . Dua dashuri atdhetare , por e gjithë ajo që mund të shihet tek unë është urrejtja për tradhëtarët . Nëse hiqen shenjat e urrejtjes sime , në pah do të dal dashuria e pastër atdhetare për trimat që dhanë jetën në Kumanovë : Mirsad Ndrecaj dhe Beg Rizaj , por gjithashtu edhe për trimat që sot e asaj dite të kobshme , dergjen në burgjet sllave . Fjala është për Komandant Sokolin .
Sa herë më kujtohet Kumanova , më kujtohet Mirsadi dhe Begu . Trimat që i’a zbardhën fytyrën Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare janë ata që mundën t’a bëjnë errësirën dritë dhe urrejtjen një frymëzim për gjeneratën e ardhshme . E bënë urrejtjen një mësim për gjithë ata gjak-prishur , që nuk i’u intereson as sendi më i vogël në lidhje me tokat shqiptare .
Dhimbja e asaj vajzës së dëshmorit shihet në lotët e saj që shihet në foto . Ajo nuk e meriton këtë masakër shpirtërore që po i bëhet edhe në ditët e sotme edhe pas gati tre vjetësh . Ajo s’mund t’a harroj historinë e babait të saj . Kjo do të bëhet një mësim për fëmijët që do t’i lind kur vajza e vogël të rritet në moshën e saj të pjekurisë . Nëse ajo e bën këtë gjë , atëherë Begu dhe Mirsadi do të jenë përgjithmonë të gjallë .
Atdhe mund t’i kishim të mirat tona . Mund t’a kishim historinë , kulturën , gjuhën dhe traditën . Thjesht mund të ishim populli më fatlum në botë . Shkaktarët kryesor që s’jemi kështu është pushtimi i mendjes sonë jo vetëm nga pushtuesit historik , por edhe nga vet uni ynë . Edhe Kumanova do të ishte autoktone-shqiptare .
Lavdi për trimat e tu dhe për sakrificat për kombin shqiptar . Kumanovë , ishe shqiptare , je shqiptare dhe do të mbetesh shqiptare sa të ketë jetë , dritë dhe burrëri në Shqipërinë tonë .
