Një nga takimet më të bukuara e vitit (2018) që lam pas!
Me të nderuarin,me të palodhurin,i përkushtuar më gjithë energjit e tija të pa shterrueshme,ndaj historisë,figurës më të ndritur të kombit tonë, Gjergj Kastrioti,ishte ai me Paulin Z.Zefi.
Një takim i shkurtër,por shumë frytdhënës.
Mikëprtja dhe sinqeriteti i këti trimi, plot energji,më bëri jashtëzakonishtë përshtypje.
Biseduam,sh’këmbyem mendimet tona,disi,si të “nxituar”!
“Sikur donim ti thonim njëri tjetrit”! Nuk kemi kohë për bisedime,kemi punë,nuk pret koha!
Edhe pse punohej pa pushim,në vend varrimin e kryeheroit Gjergj Kastrioti!
Përkundër gjithë ndërhyrjeve për të rinovuar,mua më dukej shumë pak!
Më vinte turp nga vetja,isha i ndrojtur gjatë gjithë kohës,nuk gjeja fjalë!
Ky vend nuk meriton të duket kështu!
Duhet të jet i tëri i mbuluar më AR.
Vendi më i shenjtë të jetë në këtë gjëndje!!!
Gjithë kohës sa më shoqëronte Paulin Z.Zefi më g’rryente diçka nga brënda trupit tim,dhe jo vetëm atëher!
Me shpresë…se një ditë, vërtet do të duket…ashtu, si e meriton e gjithë Lezha.
Gjatë kthimit,pasi u larguam nga Lezha,djemt dhe bshkëshortja ime,bisedonin dhe ndanin përshtypjet e tyre,ngrohëtësinë,mikëpritjen që na u bë nga i nderuari Paulin!
Kurse unë,une i thelluar në mendime,përgjigjesha shkurt,si i hutuar më një ëhë ëhë…!
