TERRORI SHTETËROR SLLAV DHE ALBANOFOBIA SHEKULLOREZonja e zotërinj, nuk është gjithmonë e lehtë të thuash të vërtetën, sidomos për dikë që tregohet injorantë dhe tradhëtar ndaj atdheut. Duhet ta pranojmë se të këqijat më të mëdha, të cilët tradhëtojnë popullin e vetë, na vijnë nga vetë shqiptarët e papërgjegjshëm dhe ambiciet tregojnë hapur pafytyrësinë dhe lakmin e tyre të lidhur ngushtë me përuljen dhe nënshtrimin. Por, fatëkeqësisht, ja çdo njeri i pafytyrë, i pavetëdijshëm e i paedukuar ka dëshirë të largohet nga jeta kombëtare dhe është i prirur të bashkëpunojë me të tjerët, me çdo armik. Xhëmati ta ruan imam Tërnavën për atë heroin e tyre të gjymtuar. Të lidhur më të, e shpesh është pjellë e tyre, e bashkë më to mitet e rrejshme, ato që më lehtë se bari i keq mbinin kudo. Ose më keq: tradhtarin në shërbim të turkut. Këto dëshmi japin, se: Naim Tërnava, Irfan Salihu, Shefqet Krasniqi etj., jo vetëm që nuk ishin kurrfarë “atdhetarë” apo lider fetar, por këta punuan e tradhtuan çështjën madhore kombëtare Shqiptare deri në vdekje. Ku mbajtën kontakte të fshehta me turkun e arabin. Faktet tregojnë se hoxhallarë ia kthyen shpinën Kosovës dhe mbarë shqiptarisë, që disa shqiptarë mashallah nuk duan t’i dinë as sot, pas 540 vitesh robërie! Këta me siguri kanë dëshir të bëhen princër nën hijen e Edoganit. Ne, duhet të ndahemi një orë e më parë nga kjo krusmë e vjetër shkretire afroaziatike.
Sidomos spektatorët shqiptarë natyrishtë vëzhgues, po kështu prej vrojtimit të tymit, me kohën e mungesës, domëthënë të pjekjes së vetëdijës kombetare. Asnjë shtetë në botë s’mund ta tolerojë këtë.
Sot shqiptarët kërkojnë të korrigjohen padrejtësitë historike. Por, botës do bërë me njohur dhe të qartë, sepse ajo nuk e di, ose nuk e ka të qartë sa duhet, që jashtë kufijve të Shqipërisë zyrtare ekziston edhe një Shqipëri, pjesë e së cilës, duke përbërë, në të vërtetë, gjymtyrët e saj, janë emërtuar me këtë sintagmë (Maqedoni). Nuk e dimë nëse ekziston edhe një rast si ky i yni; gjysma e kombit- pakic kombëtare, trungu, i ndarë nga gjymtyrët! Turpi po zhvillohet para syve tanë. Ne mjerisht, u vonum shpesh në histori. Ka të ngjarë se u vonuam dhe po vazhdojmë të vonohemi edhe në këtë historinë tonë të diplomacisë më të re. Interesi i diplomacisë kombëtare shqiptare, që duhet të përbëj boshtin, thelbin e programit kombëtar. Me thenë të drejtën, edhe pse në të gjitha këto përsiatje mund të ketë një të vërtetë e mund të gjendet arsyetimi banal, jamë i cytur të mendoj se rrënjet e kësaj kulture vdekjeje për popullin tonë gjenden vetëm tek disa qeveritar me emër e mbiemër. Mjerisht, viktima nuk mund ta ta ndryshoj pozitën e vet tragjike.
Çeshtjen tonë të popullit të ndarë në katër, gjysma e të cilit trajtohet dhe keqtrajtohet si pakicë kombëtare, do bërë të njohur botës masën dhe në shkallën që ne vetë e njohim dhe vetë e dimë, duke pasur parasysh që bota atë e njeh vetëm në masën dhe në shkallën që armiqtë tanë ia kanë paraqitur si dje, ashtu dhe sot, ose vetëm në masën dhe në shkallën që bota atë e njeh dhe e interpreton për nevojat dhe interesat e veta. Shteti i sotëm shqiptar është vetëm një plagë, e privuar nga gjymtyrët e saj. Sot më tepër se kurrë, truri krijues intelektual dhe individit është mëse i domosdoshëm? Duke folur në përgjithësi, nuk duhet të harrojmë se qëllimi më i lartë i ekzistencës shqiptare nuk është mbajtja e shtetit qeverisës, por ruajtja e kombit tonë, i marrur nëpër këmbë disa herë.
Çështjet e mëdha kërkojnë edhe idealistë të mëdhenj, vendosmëri e përkushtime të mëdha. Çështja kombëtare s’është vetëm dëshirës dhe e vullnetit, por e domosdoshmerisë dhe e realitetit historik. Atë që duhet ta bëjmë sot, nuk mund t’ua lëmë brezave të ardhëshëm. Duket sikur Kosova dhe Maqedonia po nxjerrin frymën e fundit. Bota e di, bie fjala, se ekziston Shqipëria dhe shqiptarët, si dhe e njeh shtetin shqiptar. Por, botës do bërë me njohur dhe të qartë, sepse ajo nuk e di, ose nuk e ka të qartë sa duhet, që jashtë kufijve të Shqipërisë zyrtare ekziston edhe një Shqipëri, pjesë e së cilës, duke përbërë, në të vërtetë, gjymtyrët e saj, janë emërtuar me këtë sintagmë (Maqedoni). Nuk e dimë nëse ekziston edhe një rast si ky i yni; gjysma e kombit- pakic kombëtare, trungu, i ndarë nga gjymtyrët!
Tani është koha më e mirë për rritjen intelektuale tek shqiptarët. Sot më tepër se kurrë, truri krijues intelektual dhe individit është mëse i domosdoshëm? Duke folur në përgjithësi, nuk duhet të harrojmë se qëllimi më i lartë i ekzistencës shqiptare nuk është mbajtja e shtetit qeverisës, por ruajtja e kombit tonë, i marrur nëpër këmbë disa herë. Do integruar të gjitha energjitë mendore, do mbledhur mendjet më të ngritura të kombit, duke flakur mospajtimet e mosdurimet egocentrike, duke vënë interesin kombëtar mbi çakordimet partiake e sedrat e fryera dhe të sëmuara, për të arritur një konsensus kombëtar, ku jo vetëm politika, por edhe kultura dhe njerëzit e saj do të zinin vendin e merituar. Shqiptarët duhet të kenë pogramin e vet global kombëtar dhe interesin e vet aktual kombëtar, jo më pak interes kombëtar është, madje-madje, siç e tha dikush shumë me vend, më i madhi interes yni kombëtar është – sado paradoksale të tingëllojë, të jesh i talentuar, i përkushtuar, punëtor i mirë, intelektual i mirë, fshatar i mirë, qytetar i mirë, të jesh profesor i mirë, të jesh klerik i mirë… Interesi kombëtar nuk bënë të bjerë viktimë e liderve analfabet, liderëve fetar dhe injorantëve politik.
Terrori shtetëror sllav mbi shqiptarët përbën një kapitull të veçantë të politikës shekullore serbo/malazeze, nën patronazhin rus, që nga pushtimet e para të trojeve shqiptare. Strategjia e përhershme e projekteve monstruoze serbe që nga gjysma e dytë e shekullit të kaluar dhe gjatë gjithë shekullit tonë ishte gjenocidi dhe pastrami etnikum i trojeve shqiptare dhe sllavizimi i tyre. Duke vrarë me mijëra shqiptarë, duke shpërngulur për në turqi rreth miljonave shqiptarë dhe duke i kolonizuar tokat tona. Dihet mirëfilli se në mesin e intelektualëve serbomalazezë ka ithtarë për ndarjen e Kosovës. Janë botuar madje harta të ndryeshme sesi të dukej ndarja e saj. Ky process ka filluar edhe tani, me Debëllden, Deçanin dhe tani së fundi edhe Mali i Zi hyri brenda 12 km. Ëndrra e moçme serbomalazeze dhe maqedone është zbrazja e Kosovës dhe zbrazja e maqedonisë nga shqiptarët siç po ndodhë me asimilimin e tyre. Tani duhet të ballafaqohemi me pasojat tepër tragjike të kësaj dokurie. Prandaj, shtohen çështje edhe tepër dramatike; si të ndërpriten këto procese rrënuese nga njerëzit harbut e tradhëtar të entitetit shqiptarë.
Paqja dhe fqinjësia e mirë ballkanike nuk mund të sigurohen me pozitën e kombit shqiptarë të ndarë e të coptuar nën shtet e reja slave e greke, pra gjysma e kombit shqiptar e të diskriminuar kombëtarisht. Prandaj, shqiptarët kërkojnë sot ribashkimin kombëtar. Aty ku janë popullat e vetme ose shumicë dërrmuese të përfshihen branda shtetit të tyre kombëtar, ku mund të mbrohet e zhvillohet lirshëm etnia e tyre, ashtu sit ë gjitha kombet tjera të Evropës. Kjo është tragjedia më e madhe në historinë e re shqiptare. Si të veprohet? Si të arrihet kjo? Kjo është qështje që duhet t’i japë përgjigje intelengjencia shqiptare, sidomos ajo që konsiderohet truri i kombit. Duhet të hartohet një program strategjik afatgjatë nga institucionet tona më të larta shkencore. Duhet të forcohet lëvizja gjithëpopullore në Kosovë dhe në viset e tjera shqiptare, e cila në fakt duhet të jetë një lëvizje më karakter kombëtar e demokratik.
Vetëvendosja për shqiptarët sot është çështje e ekzistencës kombëtare, çështje e lirisë dhe e pavërësisë, çlirimi nga golgota koloniale e shtypjes, e shfrytzimit dhe e diskriminimit sllavo/greke. E drejta e vetëvendosjes së gjysmës së kombit shqiptar u mohua vazhdimisht dhe mohohet edhe sot. Gjysmës tjetër të robëruar, së cilës nuk i bëhet e mundëshme e drejta e vetëvendosjes, përveç pamundësisë së zhvillimit, i kanoset vazhdimishit rreziku i shkombëtarizimit në hapsirat e tyre. Siç po ndodhë me shqiptarët e maqedonisë! Kështu, interesat politike e kombëtare të serbëve, të malazezve, të maqedonasvedhe të grekëve u sendërtuan dhe vazhdojnë të sëndertohen edhe sot në dëm të kombit shqiptar. Gjendja e këtillë vazhdon edhe më shumë. Kur tmerrësisht shkilen të drejtat e tyre njerëzore e kombëtare. Regjimet serbomalazeze, maqedone dhe greke zbatojnë mbi shqiptarët një terror të vërtet fizik dhe shpirtëror. Përveç inskenimeve politike, vrasjeve të shumta të njerëzve të pafajshëm e paqedashës ‐ viktimave fizike të terrorit shtetëror, në Maqedoni aplikohet edhe i ashtuquajturi terror psikologjik. Më këto masa të shumta represive regjimi serb e maqedon synon të ndrydhinë vullnetin politik të shqiptarëve dhe të bëjnë pastrimin etnike të këtyre territoreve të banuara gjithmonë gjithmon me shumicë shqiptare… Për “arabizimin” e Kosovës dhe të shqiptarëve të maqedonisë bëjnë luftë të madhe Serbia e Maqedonia. Këto përmes vëllezërve arabë japin mjete të mëdha për të arritur qëllimin e saj. Dhe, në Maqedoni ia arritën qëllimit te njerëzit e ligë.
Nuk mund të ruhet statatus kvoja shqiptare. Atëhere! Pse të kërkohet edhe më tej prej shqiptarëve të Maqedonis, Preshevës e të Plavës e Gucisë të pranojnë këtë pozitë tragjike? Në esencë, shqiptarëve ende u mohohet vrazhdësisht e drejta e zhvillimit të lirë e te pavarur kombëtar. Çështja e shqiptarëve nën serbi dhe nuk mund të trajtohet sot si çështje e brendëshme e serbisë, e Maqedonisë dhe e Malit të Zi. Aq më pak këto shtete artificiale mund të mohojnë të drejtat e vetëvendosjes së shqiptarëve deri sa mbeshtetesin dhe i mbrojnë të drejtat e vetëvendosjes së serbëve në Bosnje e Kosovë. Politikat shtetërore Serbomalazeze e maqedone dhe ajo Greke e kanë ngritur Kosovën dhe trojet tjera shqiptare në mitemë kombëtare për t’i mbajtur për t’i mbajtur ende koloni të tyre. Çamëria, lugina e Preshevës, Medvegja dhe Bujanocit nuk mund të jetë çështje e sovraniteve të tyre, sepse janë aneksuar me dhunë ushtarake e policore, më 1912, 1918 e 1945. Aakuzat politike greke e serbe për secesionizimin e shqiptarëve është apriorizim spekulues për të përligjur shkëputjen e dhunëshme nga tërësia etnike dhe për të satanizuar ligjshmërinë e natyrëshme historike të tyre. Kjo është thjesht një apriorizëm tjetër spekulues.
