Shkruan: Brilant Gashi
Në platformën për autonominë e Shqipërisë, ndër kërkesat kryesore përfshiheshin : bashkimi i katër vilajeteve në një vilajet të vetëm, njohja e gjuhës shqipe dhe përdorimi i saj në shkolla, vënia e nëpunësve shqiptare në administratë dhe krijimi i një organi të lartë që do të zbatonte reforma në Shqipëri.
Pas dorëzimit të Ulqinit Malit të Zi, Porta e Lartë filloi menjëherë përgaditjet për ta shtypur Lidhjen e Prizrenit. Për sulltanin shqiptarët që kërkonin autonomi ishin “armiqtë më të rrezikshëm” të Perandorisë Osmane. Në dhjetor të vitit 1880 në Kosovë, filluan sulmet e armatosura të shqiptarëve kundër administratës osmane.
Në fillim të viteve 1881 u organizua në Prizren një kuvend i lidhjes. Në të u shqyrtua vetëm problemi i autonomisë dhe u vendos që Komiteti Kombëtarë i Lidhjes të shpallte Qeverinë e përkohshme me kryetar Ymer Prizrenin.
Menjëherë pas formimit të saj, qeveria shqiptare organizoi forca ushtarake ku këto forca e shtruan autoritetin e tyre në të gjitha qytetet e krahinat që po çliroheshin.
Forcat e qeverisë së Prizrenit, të komanduar nga Sylejman Vokshi çliruan të gjitha qytetet e Vilajetit të Kosovës, gjithashtu edhe Shkupin, Tetovën, Gostivarin etj.
Ngjarjet që po ndodhnin në Kosovë e Shqipëri, shkaktuan shqetësim të madh tek Qeveria e Stambollit, por Porta e Lartë nuk kundërveproi menjëherë. Ajo priti deri sa nënshkroi marrëveshjen me Greqinë në 1881 ku do të caktohej vija e re kufitare ku nga Vilajeti i Janinës Greqisë i jepej vetëm Arta.
Më 10 prill të vitit 1881 u zhvillua Beteja e Parë në Slivovë, ku ra heroikisht komandanti Mic Sokoli, kurse Beteja e Dytë në Shtime ku forcat e Sylejman Vokshit pas një qëndrese u detyruan që të tërhiqeshin.
Ushtria osmane depërtoi më 13 prill të vitit 1881 në Prizren. Forcat Osmane shpërndanë Lidhjen e Prizrenit dhe Qeverinë e Përkohshme duke ushtruar terror në këto zona dhe arrestuan e internuan jashtë atdheut shumë patriotë.
